Wn1
Tekst główny
Wn - Wydanie niemieckie
Wn1 - Pierwsze wydanie niemieckie
Wn2 - Drugie wydanie niemieckie
Wf - Wydanie francuskie
Wf1 - Pierwsze wydanie francuskie
Wf2 - Poprawiony nakład Wf1
WfS - Egzemplarz Stirling
Wa - Wydanie angielskie
Wa1 - Pierwsze wydanie angielskie
Wa2 - Poprawiony nakład Wa1
Wa3 - Zadiustowany nakład Wa2
porównaj
  t. 52

w Wn

Wn TGTU=mordent

 

 w Wf (→Wa)

Wfa tryl

Motyw ten występuje w Polonezie cztery razy: w t. 26, 52, 78 i 285. W Wn ozdobnik nad 1. nutą ma za każdym razem postać , natomiast Wf (→Wa) ma w t. 26  , a w pozostałych . Jak doszło do powstania tej różnicy, nie jest jasne, nie wydaje się jednak, by Chopin celowo zmieniał znak ozdobnika, zwłaszcza że w tym kontekście obie pisownie są przypuszczalnie równoznaczne (jest to w notacji Chopinowskiej regułą dla krótszych wartości w szybszych tempach). Biorąc to pod uwagę, przyjmujemy we wszystkich taktach opartą na [A], konsekwentną pisownię Wn.

Być może a  przy czym repryza (t. 268-310) w [A][KF] nie była prawdopodobnie przepisana, a jedynie oznaczona jako powtórzenie taktów 35-77, co oznacza, że t. 285 był przepisanym taktem 52. Ponieważ w tym kontekście muzycznym oznaczenia te są prawdopodobnie , dla uniknięcia wątpliwości przyjęliśmy konsekwentną pisownię Wn.

Ten zwrot melodyczno-rytmiczny występuje w całym Polonezie cztery razy: w t. 26, 52, 78 i 285. W Wf (→Wa) w t. 52, 78 i 285 został przy nim zapisany tr , natomiast w t. 26 – , przy czym repryza (t. 268-310) w [A][KF] nie była prawdopodobnie przepisana, a jedynie oznaczona jako powtórzenie taktów 35-77, co oznacza, że t. 285 był przepisanym taktem 52. Ponieważ w tym kontekście muzycznym oznaczenia te są prawdopodobnie równoznaczne, dla uniknięcia wątpliwości przyjęliśmy konsekwentną pisownię Wn.

[ale z czego to wynikło, że dali raz tak, raz tak, to nie wiem. Dałam "niedokładności Wf", ale bez przekonania.]

Porównaj to miejsce w źródłach »

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Tryl lub mordent

notacja: Ozdobniki

Przejdź do tekstu nutowego

Oryginał w: Zbiory prywatne (kolekcja Jana Ekiera), Warszawa