mUltimate Chopin

op. 28 nr 8, Preludium fis-moll

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis
Filtrowanie: 
Kategoria
Wszystkie
Niejasności graficzne
Interpretacje merytoryczne
Różnice w źródłach
Adiustacje redakcyjne
Poprawki i zmiany
Informacje źródłowe i stylistyczne
Wysokość
Wszystkie
Wysokość
Rytm
Łuki
Artykulacja, akcenty, widełki
Określenia słowne
Pedalizacja
Palcowanie
Ozdobniki
Skróty pisowni i inne
Ważność
Wszystkie
Ważne
Główne
Cofnij Wyczyść

Wysokość

t. 21

Utwór: op. 28 nr 8, Preludium fis-moll

..

Przed pierwszą i ostatnią nutą 3. figury l.r. nie ma w źródłach znaków chromatycznych. Dolną z nich należałoby więc odczytywać jako ais ze względu na  w poprzedniej figurze (jest to szczególnie wyraźne w notacji źródeł, w której 3. figura zapisana jest jeszcze w kluczu basowym). Jest to oczywiście przeoczenie Chopina – kontekst harmoniczny nakazuje odczytywać te nuty jako a1 i a, przy czym górna nie wymaga , a znak przy dolnej wydawał się Chopinowi w tego typu sytuacjach zbędny (por. t. 3-4). W tekście głównym dodajemy  ostrzegawczy także przy a1. 

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Przeoczenia odwołania alteracji , Niedokładności A , Błędy powtórzone Wn , Błędy powtórzone Wf , Błędy powtórzone Wa

t. 21

Utwór: op. 28 nr 8, Preludium fis-moll

..

Czwartą trzydziestodwójkę 3. grupy oraz 3. nutę 4. grupy należałoby odczytywać w A (→KF→Wn) jako g2, gdyż nie ma przy nich znaków chromatycznych, a nuta na tej wysokości w 2. grupie opatrzona jest . Kontekst harmoniczny i stosowana w olbrzymiej większości figur zasada ich budowy (por. t. 4 i 13) przemawiają tu zdecydowanie za przeoczeniem przez Chopina  przywracającego gis2. Znak dodano w Wf (→Wa).

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Przeoczenia odwołania alteracji , Błędy A , Adiustacje Wf , Błędy powtórzone Wn

t. 22

Utwór: op. 28 nr 8, Preludium fis-moll

..

Występujący we wszystkich źródłach  (ostrzegawczy?) przed d1 w 3. figurze l.r. jest niemal na pewno pozostałością pierwotnego zapisu ósemek 1. połowy taktu jako dis1. Po zmianie pisowni  ten nie jest potrzebny, tak iż w tekście głównym go pomijamy.
W tej samej 3. figurze l.r. widoczne jest w A skreślenie  przed c2. Znak nie jest konieczny, jednak ze względu na cis3 w pr.r. podajemy go w tekście głównym. Najprawdopodobniej z tego samego powodu dodano go również w Wf2 (→Wa), i to także w 4. figurze. W Wa w 4. figurze powtórzono także  przed d1.

kategoria redakcyjna: Adiustacje redakcyjne; Poprawki i zmiany; Informacje źródłowe i stylistyczne

zagadnienia: Adiustacje Wa , Poprawki A , Znaki ostrzegawcze , Skreślenia A , Korekty enharmonii , Adiustacje Wf

t. 22

Utwór: op. 28 nr 8, Preludium fis-moll

..

Przy rozwijaniu zastosowanego w A (→KF) skró­to­wego zapisu 2. i 4. miary taktu w Wf1 nie po­wtó­rzono żadnych znaków chromatycznych, co jednak dało w 4. grupie pr.r. błędny rezultat – brak najpierw podwyższenia c3 na cis3, a następ­nie przywrócenia c3. Skorygowano to w Wf2 (→Wa), dodając odpowiednie znaki (ślady w nie­których egzemplarzach można uznać za wska­zów­kę, że początkowo dodano także  przed e3). Natomiast w Wn powtórzono wszystkie znaki w obu rękach, co nie jest błędem, ale niepotrzebnie zagęszcza zapis. 

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy Wf , Adiustacje Wf

t. 23

Utwór: op. 28 nr 8, Preludium fis-moll

dis3 w A (→KF→Wn1), odczyt dosłowny

!!!   miniat: wycinek 2. i 3. grupa, tylko górna 5-linia.                  EZTU bez kaso nad nutą

d3 w Wf (→Wa) i Wn2 (→Wn3)

EZnieU

Wariantowa propozycja redakcji

EZTU z kaso nad
..

Przed 4. trzydziestodwójką 3. grupy nie ma w A (→KF→Wn1) żadnego znaku, należy więc odczytywać ją jako dis3. W Wf (→Wa), a także Wn2 (→Wn3) dodano  obniżający ją na d3. W tym przypadku uzupełnienie Fontany wydaje się dyskusyjne, gdyż za dis3 przemawia szereg argumentów źródłowych i muzycznych:

  • widoczne w sąsiednich taktach kreślenia świadczą o tym, że Chopin kontrolował w A znaki chromatyczne, por. t. 22 i 24;
  • użycie d1 i d2 po akordzie cis-moll w t. 24 zostało przez Chopina oznaczone kasownikami zarówno w pr.r., gdzie znak ten jest konieczny, jak i w l.r., gdzie ma tylko znaczenie ostrzegawcze;
  • podobnej kombinacji dźwięków opisujących akord durowy użył Chopin na końcu t. 24 (a1 i cis2 przy akordzie G-dur).

Ponieważ jednak przypadkowego opuszczenia kasownika przez Chopina w omawianym miejscu (a co za tym idzie, trafności adiustacji Fontany w Wf) nie można również wykluczyć, w tekście głównym uwzględniamy obie możliwości w formie wariantowej, dając pierwszeństwo odczytanej dosłownie wersji A z dis3.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Przeoczenia odwołania alteracji , Adiustacje Wn , Adiustacje Wf