A
Tekst główny
A - Autograf
KF - Kopia Fontany
Wf - Wydanie francuskie
Wf1 - Pierwsze wydanie francuskie
Wf2 - Poprawiony nakład Wf1
WfD - Egzemplarz Dubois
WfJ - Egzemplarz Jędrzejewicz
WfS - Egzemplarz Stirling
WfSz - Egzemplarz Szczerbatow
Wn - Wydanie niemieckie
Wn1 - Pierwsze wydanie niemieckie
Wn2 - Zrewidowany nakład Wn1
Wn3 - Poprawiony nakład Wn2
Wa - Wydanie angielskie
Wa1 - Pierwsze wydanie angielskie
Wa1a - Poprawiony nakład Wa1
Wa2 - Zadiustowany nakład Wa1a
porównaj
  t. 23

dis3 w A (→KFWn1), odczyt dosłowny

!!!   miniat: wycinek 2. i 3. grupa, tylko górna 5-linia.                  EZTU bez kaso nad nutą

d3 w Wf (→Wa) i Wn2 (→Wn3)

EZnieU

Wariantowa propozycja redakcji

EZTU z kaso nad

Przed 4. trzydziestodwójką 3. grupy nie ma w A (→KFWn1) żadnego znaku, należy więc odczytywać ją jako dis3. W Wf (→Wa), a także Wn2 (→Wn3) dodano  obniżający ją na d3. W tym przypadku uzupełnienie Fontany wydaje się dyskusyjne, gdyż za dis3 przemawia szereg argumentów źródłowych i muzycznych:

  • widoczne w sąsiednich taktach kreślenia świadczą o tym, że Chopin kontrolował w A znaki chromatyczne, por. t. 22 i 24;
  • użycie d1 i d2 po akordzie cis-moll w t. 24 zostało przez Chopina oznaczone kasownikami zarówno w pr.r., gdzie znak ten jest konieczny, jak i w l.r., gdzie ma tylko znaczenie ostrzegawcze;
  • podobnej kombinacji dźwięków opisujących akord durowy użył Chopin na końcu t. 24 (a1 i cis2 przy akordzie G-dur).

Ponieważ jednak przypadkowego opuszczenia kasownika przez Chopina w omawianym miejscu (a co za tym idzie, trafności adiustacji Fontany w Wf) nie można również wykluczyć, w tekście głównym uwzględniamy obie możliwości w formie wariantowej, dając pierwszeństwo odczytanej dosłownie wersji A z dis3.

Porównaj to miejsce w źródłach »

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Przeoczenia odwołania alteracji, Adiustacje Wn, Adiustacje Wf

notacja: Wysokość

Przejdź do tekstu nutowego