op. 2, Wariacje B-dur
op. 10, 12 Etiud
op. 11, Koncert e-moll
op. 21, Koncert f-moll
op. 22, Polonez Es-dur
op. 24, 4 Mazurki
op. 25, 12 Etiud
op. 26, 2 Polonezy
op. 27, 2 Nokturny
op. 28, 24 Preludia
op. 30, 4 Mazurki
op. 35, Sonata b-moll
op. 50, 3 Mazurki
op. 63, 3 Mazurki
op. 28 nr 8, Preludium fis-moll
Czwartą trzydziestodwójkę 3. grupy oraz 3. nutę 4. grupy należałoby odczytywać w A (→KF→Wn) jako g2, gdyż nie ma przy nich znaków chromatycznych, a nuta na tej wysokości w 2. grupie opatrzona jest 
. Kontekst harmoniczny i stosowana w olbrzymiej większości figur zasada ich budowy (por. t. 4 i 13) przemawiają tu zdecydowanie za przeoczeniem przez Chopina 
przywracającego gis2. Znak dodano w Wf (→Wa).
Porównaj to miejsce w źródłach »
kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach
zagadnienia: Przeoczenia odwołania alteracji, Błędy A, Adiustacje Wf, Błędy powtórzone Wn
notacja: Wysokość