op. 11, Koncert e-moll, cz. III

Wn1 obejmowało Koncert w wersji na jeden fortepian oraz sprzedawane opcjonalnie głosy orkiestrowe. Zarówno niniejsza charakterystyka, jak i wszystkie uwagi szczegółowe odnoszą się – z nielicznymi tylko wyjątkami – do wersji na jeden fortepian, obejmującej partię fortepianu solo i autentyczne wyciągi fortepianowe partii orkiestrowych (Tutti).

Wn1 jest oparte najprawdopodobniej na odbitce korektorskiej Wf, nie uwzględniającej ostatnich poprawek Chopina. Nosi ślady bardzo szcze­gółowej adiustacji wydawcy, dokonanej w większości dopiero w trakcie druku, zawiera też dość liczne błędy. Brak wyraźnego potwierdzenia udziału Chopina w korekcie Wn1 czyni autentyczność wersji tego wydania bardzo wątpliwą – patrz charakterystyka Wn1 w I części Koncertu.

Spośród wprowadzonych w Wn1 adiustacji najpoważniejsze konsekwen­cje przyniosło dodanie  obniżającego gis na g w t. 139 – w 170 lat po śmierci Chopina ta dowolna zmiana panuje niemal niepodzielnie na estra­dach koncertowych świata. Pozostałe zmiany obejmują przede wszystkim uzupełnienia pominiętych przygodnych znaków chromatycznych, na ogół oczywiste, np. w t. 179, 181, 186-187, 221, 262, 263-267, 358-360, 361-371, 390-391, 481, 486. Dodawano również znaki ostrzegawcze, np. w t. 211, 214 i 218, 232, 238, 279, 374, 483 i 487, a ponadto:

• adiustowano pedalizację, np. przesunięto znak w t. 18, uzupełniono znaki w t. 400-401,
• dodawano i modyfikowano łuki, np. w t. 115, 175, 192, 420,
• przesunięto na początek t. 132,
• poprawiono błędy i nieścisłości w zapisie rytmu, np. w t. 196, 
• poprawiono niektóre błędy wysokościowe, np. w t. 203, 225, 
• wprowadzono podwójną kreskę taktową przy powrocie tonacji E-dur w t. 279,
• dodano kreseczki wyznaczające zasięg cresc. w t. 312-313,
• dodano leggiero i Solo w t. 316,
• przeniesiono na właściwe miejsce  przed a³ w t. 322 i dodano analogiczny znak w t. 326,
• uzupełniano drobne znaki artykulacyjne (kropki, akcenty itp.), np. w t. 428, 

Nie ustrzeżono się przy tym przeoczeń i pomyłek, np. pozostawiono niepoprawione błędy w t. 1 i 5, 54-55, 97, 231, 267, 338-339, 420, 450, 469 . Wersja t. 250-251 jest również prawdopodobnie powtórzeniem błędu Wf, lecz w tym przypadku odgadnięcie prawidłowej wersji nie było możliwe. 

W Wn1 popełniono także szereg pospolitych błędów:

• wysokościowych, np. cis¹ zamiast his w t. 66, gis² zamiast fis² w t. 127, h² zamiast dis³ w t. 480,
• rytmicznych, np. pominięto jedną belkę wiązania w t. 60 i 479,
• różnych przeoczeń, np. pominięto dis² na ostatniej ósemce t. 62, klinik w t. 96, 136, kropki staccato w t. 100, łuk l.r. w t. 204, laseczkę ćwierćnutową przy dis w t. 214, łuki, kliniki i cis¹ w t. 228-230, kreseczki wskazujące zakres obowiązywania cresc. w t. 340-342,  w t. 365, gwiazdkę w t. 463, łuk przetrzymujący E w t. 514, a ponadto
• z t. 9 umieszczono pomyłkowo w t. 10,
• dodano błędną nutę e na końcu t. 57,
• odwrócono widełki dynamiczne w t. 57 ( zamiast ),
• pominięto początkową część widełek  w t. 208-209,

Widoczne w prezentowanym egzemplarzu ołówkowe dopiski – przede wszystkim palcowania – nie mają wartości źródłowej.