mUltimate Chopin

op. 11, Koncert e-moll, cz. II

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis
Filtrowanie: 
Kategoria
Wszystkie
Niejasności graficzne
Interpretacje merytoryczne
Różnice w źródłach
Adiustacje redakcyjne
Poprawki i zmiany
Informacje źródłowe i stylistyczne
Łuki
Wszystkie
Wysokość
Rytm
Łuki
Artykulacja, akcenty, widełki
Określenia słowne
Pedalizacja
Palcowanie
Ozdobniki
Skróty pisowni i inne
Ważność
Wszystkie
Ważne
Główne
Cofnij Wyczyść

Łuki

t. 1-5

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. II

Bez łuku w Wf (→Wn,Wa)

!!!   miniat: nic.             Tu pusta klisza 

Łuk proponowany przez redakcję

TGTU = łuk w nawiasie
..

Łuk znajduje się w źródłach partii orkiestry, RFrork i Wfork. Wydaje się więc prawdopodobne, że pominięcie go było przypadkowe. Niewykluczone zresztą, że legatiss. w Wf (→Wn,Wa) miało na celu złagodzenie braku tego łuku – na dodanie łuku nie ma w Wf miejsca.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Legato i łuki

t. 16-17

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. II

Łuk dis2-gis2 w Wf (→Wn)

!!!   miniat: 2. połowa t. 16 i pierwszy akord 17, tylko górna 5-linia, bez palców i dynamiki.           EZnieU              

Łuk fis2-gis2 w Wa

EZnieU1

Łuk dis2-h1 proponowany przez redakcję

EZTU              
..

Z notacji Wf (→Wn) nie wynika jasno, z którymi nutami należy łączyć końce łuku. Odczytany dosłownie, łuk prowadzi od dis2 wewnętrznego głosu do gis2 sopranowej kantyleny. Nie jest to niemożliwe, zwłaszcza że podział na głosy nie jest tu ściśle zanotowany – Chopin wydzielił górny głos tylko w 2. połowie t. 16, gdzie było to konieczne ze względu na różne wartości rytmiczne. Uwzględniając jednak możliwość niedokładnego odtworzenia pisowni [A], co w podobnych sytuacjach nieraz się zdarzało, można ten łuk sensownie przydzielić do górnego głosu, jak to zrobiono w Wa, lub do wewnętrznego pochodu tercjowego h1-dis2 – a1-cis2 – gis1-h1, co proponujemy w tekście głównym.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Adiustacje Wa

t. 17

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. II

Bez łuku w Wf (→Wn1→Wn2)

!!!   miniat: nic.       Tu pusta klisza 

Łuk w Wa i Wn3

TGTU bez nawiasów

Łuk proponowany przez redakcję
..

W tekście głównym proponujemy całotaktowy łuk l.r. na wzór autentycznych łuków, obejmujących figury o zbliżonym rysunku w t. 20 i 23-25. Uzupełnienie to wprowadzono także w Wa i Wn3. Podobnie w analogicznym t. 58.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Adiustacje Wa , Adiustacje Wn

t. 18-19

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. II

Łuk dopisany w WfD

Bez znaku w Wf (→Wn,Wa)
..

Niezbyt jasny znak wpisany w WfD na końcu t. 18 interpretujemy jako łuk. Na konieczność połączenia ostatniej ósemki t. 18 z następującą półnutą niedwuznacznie wskazuje Chopinowskie palcowanie, a prawdopodobnie także znak wpisany w WfH.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Naniesienia w egzemplarzach lekcyjnych , Dopiski WfD , Dopiski WfH

t. 18

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. II

Łuk do e1 w Wf (→Wa,Wn1→Wn2)

!!!   miniat: od 3. do 7. ósemki, tylko górna 5-linia z przeniesieniem 3. i 4. na górną.                       EZnieU

Łuk do a1 w Wn3

EZTU
..

Łuk większości wydań, nawet jeśli wiernie oddaje pisownię [A], jest prawdopodobnie niedokładny – znacznie naturalniejsze wydaje się objęcie łukiem całego pasażu l.r. Z tego względu w tekście głównym proponujemy dłuższy łuk; identyczną zmianę wprowadzono w Wn3.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Adiustacje Wn