mUltimate Chopin

op. 11, Koncert e-moll, cz. I

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis

Zagadnienia : Niedokładności Wn

t. 263-265

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. I

Łuki w Wf (→Wa)

!!!   miniat: jw.                     EZnieU

Łuki w Wn1 (→Wn2)

EZnieU3

Łuki w Wn3

EZnieU1

Łuki w WfD

EZnieU2

Łuki proponowane przez redakcję

EZTU
..

W tekście głównym uwzględniamy poprawkę frazowania wpisaną przez Chopina w WfD, którą uważamy raczej za korektę błędnie odczytanego łuku [A] niż zmianę koncepcji łukowania. Przy tym zbiegnięcie się łuków na początku t. 264, również być może niedokładnie odtwarzające zapis [A], interpretujemy jako ciągły łuk, tak jak to zapisano w pierwszym członie progresji (t. 239-240). Skrócenia łuku nad t. 263, zarówno w Wn1 (→Wn2), jak i w Wn3, mają charakter niedokładności. 

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne; Poprawki i zmiany

zagadnienia: Naniesienia w egzemplarzach lekcyjnych , Dopiski WfD , Niedokładności Wn

t. 269-270

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. I

Krótki akcent w Wf (→Wa)

!!!   miniat: 1. miara 270, poprzedzona szesnastką 269, tylko górna 5-linia.                      EZnieU (akcent pod, na 1 w 270)

Akcent długi w Wn1 (→Wn2)

EZnieU1

Krótkie  w Wn3

EZnieU2

Akcent długi proponowany przez redakcję

EZTU (nad szesnastką)
..

Interpretacja znaku Wf (→Wa) nie jest oczywista. Odczytany dosłownie, jest to krótki akcent pod nieuderzaną (przetrzymaną) nutą, co na fortepianie nie ma sensu. Zdaniem redakcji, bieg muzyki jako najprawdopodobniejszą interpretację tego znaku sugeruje akcent długi na synkopowanej oktawie gis1-gis2. Alternatywnie, można by w nim także widzieć znak diminuendo, jak to zrealizowano w Wn3. Autograf okolicznościowy Etiudy a op. 10 nr 2 obfituje w przypominające krótkie lub długie akcenty znaki o nie do końca jasnym znaczeniu. Część z nich niemal na pewno ma znaczenie akcentów długich, co uprawdopodabnia taką właśnie interpretację. Patrz też sąsiednia uwaga.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Akcenty długie , Niedokładności Wn , Adiustacje Wn

t. 287

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. I

 na 2. ósemkę w Wf (→Wa,Wn1→Wn2)

!!!   miniat: nic.               TGTU

 na 1. ósemkę w Wn3
..

 w Wf (→Wa) dotyczy wyraźnie 2. ósemki taktu. W Wn1 (→Wn2) odtworzono to niedokładnie, tak iż w Wn3 błędnie umieszczono tę wskazówkę na początku taktu.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładności Wn , Adiustacje Wn

t. 295

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. I

Łuk od 1. nuty w Wf (→Wa)

!!!   miniat: 9 szesnastek, tylko dolna 5-linia, bez pedału, wideł i palcowania.                 Tu łuk nad 1. miarą (4 szesnastki)

Łuk od 2. nuty w Wn1 (→Wn2)

3 szesnastki , od drugiej

Dłuższy łuk w Wn3

jak TGTU, ale od 2. nuty

Dłuższy łuk proponowany przez redakcję

TGTU
..

Łuk Wf (→Wa) uważamy za niedokładny (skrócony), najprawdopodobniej ze względu na zapis najwyższych szesnastek na górnej pięciolinii, co utrudniało poprowadzenie dłuższego łuku. W tekście głównym proponujemy dłuższy łuk, wzorowany na autentycznym łuku w t. 296 i 312.
Późniejsze rozpoczęcie łuku w Wn, będące adiustacją lub zwykłą niedokładnością, może jednak odpowiadać pisowni [A], gdyż w podobnych kontekstach łuki w autografach Chopina bywają bardzo trudne do interpretacji. Dlatego łuk Wn3, choć formalnie nieautentyczny, można uważać za dopuszczalny wariant.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Niedokładności Wn , Niedokładności Wf , Adiustacje Wn

t. 300-301

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. I

..

W Wn1 (→Wn2) wszystkie przednutki są w tych taktach nieprzekreślone, co jest jednym z przejawów wyraźnego rozproszenia uwagi sztycharza Wn1 w t. 299-302 (inne to przeoczenie chorągiewki ósemkowej w t. 300, błędna ostatnia szesnastka l.r. w t. 300, błędy tercjowe w akordach w t. 300 i 302 oraz – prawdopodobnie – pominięcie trzech  w t. 299-301). Prawidłową postać przywrócono przednutkom w Wn3.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładności Wn , Adiustacje Wn