|
!!! miniat: 1. miara 270, poprzedzona szesnastką 269, tylko górna 5-linia. EZnieU (akcent pod, na 1 w 270) |
|
|
EZnieU1 |
|
|
Krótkie EZnieU2 |
|
|
Akcent długi proponowany przez redakcję EZTU (nad szesnastką) |
w Interpretacja znaku Wf (→Wa) nie jest oczywista. Odczytany dosłownie, jest to krótki akcent pod nieuderzaną (przetrzymaną) nutą, co na fortepianie nie ma sensu. Zdaniem redakcji, bieg muzyki jako najprawdopodobniejszą interpretację tego znaku sugeruje akcent długi na synkopowanej oktawie gis1-gis2. Alternatywnie, można by w nim także widzieć znak diminuendo, jak to zrealizowano w Wn3. Autograf okolicznościowy Etiudy a op. 10 nr 2 obfituje w przypominające krótkie lub długie akcenty znaki o nie do końca jasnym znaczeniu. Część z nich niemal na pewno ma znaczenie akcentów długich, co uprawdopodabnia taką właśnie interpretację. Patrz też sąsiednia uwaga.
Porównaj to miejsce w źródłach »
kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Adiustacje redakcyjne
zagadnienia: Akcenty długie, Niedokładności Wn, Adiustacje Wn
notacja: Artykulacja, akcenty, widełki