- « Poprzednia
- 1
- …
- 34
- 35
- 36
- 37
- 38
- 39
- 40
- …
- 59
- Następna »
|
t. 155
|
Utwór: op. 22, Polonez
..
W trzydziestodwójkowym pasażu w Wf (→Wn1) nie ma znaków chromatycznych, które występują przed 1. akordem (nie uwzględniając przenośnika oktawowego) – kasowników a1 i a2 oraz kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne zagadnienia: Adiustacje Wa , Znaki chromatyczne w różnych oktawach , Niedokładności Wn , Niedokładności Wf , Adiustacje Wn , Niedokładności Wa |
||||||||
|
t. 155
|
Utwór: op. 22, Polonez
..
W tekście głównym dodajemy kategoria redakcyjna: Adiustacje redakcyjne |
||||||||
|
t. 155
|
Utwór: op. 22, Polonez
..
Brak znaku staccato to z pewnością niedokładność. W tekście głównym proponujemy klinik, jak w analogicznych taktach. Staccato oznaczono również w Wa, użyto jednak kropki, jak w l.r. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne zagadnienia: Adiustacje Wa |
||||||||
|
t. 155-156
|
Utwór: op. 22, Polonez
..
Umieszczony od strony główek nutowych łuk Wf (→Wn) można uznać za łuk przetrzymujący c1. Tak też go zapewne zrozumiano w Wa, dodając drugi łuk motywiczny nad akordami. Porównanie z analogicznymi sytuacjami w t. 152-153 i 153-154, w których najniższa, wspólna nuta akordów nie jest przetrzymana, pokazuje, że c1 najprawdopodobniej ma tu być powtórzone. Dla uniknięcia wątpliwości w tekście głównym umieszczamy łuk nad akordami. Niewykluczone zresztą, że zapis [A] nie był dwuznaczny – łuk mógł znajdować się nad akordami (sztycharze często przenosili znaki – łuki, akcenty, kropki – na stronę główek, nie biorąc pod uwagę ewentualnej zmiany znaczenia znaku) lub drugi akord mógł być opatrzony kropką staccato, jak na początku t. 155. kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne zagadnienia: Adiustacje Wa , Umiejscowienie oznaczeń |
||||||||
|
t. 155
|
Utwór: op. 22, Polonez
..
Brak akcentu w Wf (→Wn) to przypuszczalnie niedokładność związana z przejściem na nową linię. Znak uzupełniono – jako krótki akcent – w Wa. W tekście głównym proponujemy akcent długi, jak w analogicznych motywach. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne zagadnienia: Adiustacje Wa |
fis2. Porównanie z notacją dwóch poprzednich taktów, w których 
e2 w pasażu umieszczono, pokazuje, że ewentualne reguły obowiązywania znaków w tego typu sytuacjach traktowano bardzo elastycznie. W pozostałych wydaniach notację częściowo uzupełniono – w 
ostrzegawczy przed es1.
- « Poprzednia
- 1
- …
- 34
- 35
- 36
- 37
- 38
- 39
- 40
- …
- 59
- Następna »