Wf1
Tekst główny
Wf - Wydanie francuskie
Wf1 - Pierwsze wydanie francuskie
WfD - Egzemplarz Dubois
Wn - Wydanie niemieckie
Wn1 - Pierwsze wydanie niemieckie
Wn1a - Zmieniony nakład Wn1
Wn2 - Drugie wydanie niemieckie
Wn3 - Poprawiony nakład Wn2
Wa - Wydanie angielskie
Wa1 - Pierwsze wydanie angielskie
Wa2 - Poprawiony nakład Wa1
porównaj
  t. 155-156

Łuk łączący c1 w Wf (→Wn)

!!!   miniat: ta para akordów, Corel, tylko dolna 5-linia.           EZnieU

2 łuki w Wa

EZnieU + EZnieU1

Łuk proponowany przez redakcję

EZTU

Umieszczony od strony główek nutowych łuk Wf (→Wn) można uznać za łuk przetrzymujący c1. Tak też go zapewne zrozumiano w Wa, dodając drugi łuk motywiczny nad akordami. Porównanie z analogicznymi sytuacjami w t. 152-153 i 153-154, w których najniższa, wspólna nuta akordów nie jest przetrzymana, pokazuje, że c1 najprawdopodobniej ma tu być powtórzone. Dla uniknięcia wątpliwości w tekście głównym umieszczamy łuk nad akordami. Niewykluczone zresztą, że zapis [A] nie był dwuznaczny – łuk mógł znajdować się nad akordami (sztycharze często przenosili znaki – łuki, akcenty, kropki – na stronę główek, nie biorąc pod uwagę ewentualnej zmiany znaczenia znaku) lub drugi akord mógł być opatrzony kropką staccato, jak na początku t. 155.

Porównaj to miejsce w źródłach »

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Adiustacje Wa, Umiejscowienie oznaczeń

notacja: Łuki

Przejdź do tekstu nutowego

.