op. 21, Koncert f-moll, cz. III

Wn1 obejmowało Koncert w wersji na jeden fortepian oraz sprzedawane opcjonalnie głosy orkiestrowe. Zarówno niniejsza charakterystyka, jak i wszystkie uwagi szczegółowe odnoszą się – z nielicznymi tylko wyjątkami – do wersji na jeden fortepian, obejmującej partię fortepianu solo i autentyczne wyciągi fortepianowe partii orkiestrowych (Tutti).

Wn1 jest oparte na A – patrz odpowiednia charakterystyka w cz. I Koncertu. Jednym z dowodów są miejsca, w których zgodny tekst wydań stanowi modyfikację zapisu A, a ślady wprowadzania zmian można dostrzec tylko w Wn1, np. w t. 78, 111.

Partia fortepianu Wn1 nosi ślady szczegółowej korekty. Tylko niektóre z wprowadzonych zmian można jednak z dużym prawdopodobieństwem przypisać Chopinowi (np. w t. 99-101, 366 i 368), większość jest najprawdopodobniej dziełem adiustatora. Mimo to szereg błędów, w tym powtórzonych za A, pozostało niepoprawionych:

• pominięcie dolnej nuty przednutki w t. 11,
• pominięcie dolnej nuty 1. oktawy l.r. w t. 16,
• wydrukowanie dwudźwięków akompaniamentu orkiestrowego w t. 30-32 i 374-375 nutami normalnej wielkości,
• pomyłkowe zastąpienie kropek pod łukiem przez fermatę w t. 80,
• błędny przenośnik oktawowy w t. 102-103, 337-340,
• brak kasowników podwyższających des³ na d³ w t. 113 i 115,
• brak  podwyższającego as na a w t. 329,
• pominięcie c¹ w l.r. na początku t. 337,
• g² zamiast b² w t. 356,
• pominięcie f² w 1. akordzie t. 398,
• pominięcie d² w 2. akordzie t. 404,
• c² zamiast d² w 1. akordzie t. 424,
• d² zamiast e² na końcu t. 486,
• pominięcie b w 2. akordzie l.r. w t. 491.

Łukowanie Wn1 bardzo różni się od łukowania A. Złożone przyczyny tego stanu rzeczy omawiamy dokładniej w charakterystyce Wn1 w I części Koncertu. Co więcej, nawet tam gdzie oba źródła mają jednakowe łuki, jest to niejednokrotnie efekt korekty pierwotnego, czasem bardzo odmiennego łukowania, np. w t. 40-41, 83-86, 92-96, 232-236. W wielu miejscach łuki Wn1 są wyraźnie błędne, np. w t. 29-31, 98, 126-129, 146-148, 225-227, 261-264. Przy próbach ustalenia intencji Chopina najwięcej trudności sprawiają sytuacje, w których rezultatem korekty są łuki odmienne od wpisanych w A, które nie zawsze są przecież dokładne. Nie ma bowiem pewności, czy zmianę wprowadzono z polecenia Chopina, a jeśli tak, to czy chciał on zmienić łukowanie, czy tylko doraźnie poprawiał nierzadko rażące błędy.
Bardzo prawdopodobne korekty Chopina to np. łuki w t. 16-17, 169-176 (l.r.), 177-189, 353-360.
Przykłady niepewnej autentyczności zmian łukowania znajdujemy natomiast w t. 1, 12 i 28, 125-126, 151, 378, 507-510.

• zmianę zakresu łuku przetrzymującego f¹ w t. 5-6,
• dodanie dwóch  w t. 78-79,
• pominięcie c² na początku t. 392,
• zmiana notacji tremoland w t. 489-490,
• dodanie czterech  w t. 511-514.

W Wn1 pominięto wiele oznaczeń wykonawczych (patrz też charakterystyka Wn1 w cz. II Koncertu), np.:

• znaki staccato w t. 41 i 43, 75-76, 141-144, 506,
• palcowanie w t. 81-82, 478,
• legatissimo w t. 229,
•  w t. 324,
•  w t. 373,
•  w t. 494,
• kreseczki wyznaczające zakres zmiany dynamicznej w t. 498-501 i 507-509.

Z reguły nie odróżniano znaków staccato, odtwarzając jako kropki także wyraźne kliniki, np. w t. 29-32.