op. 2, Wariacje B-dur
op. 10, 12 Etiud
op. 11, Koncert e-moll
op. 21, Koncert f-moll
op. 22, Polonez Es-dur
op. 24, 4 Mazurki
op. 25, 12 Etiud
op. 26, 2 Polonezy
op. 27, 2 Nokturny
op. 28, 24 Preludia
op. 30, 4 Mazurki
op. 35, Sonata b-moll
op. 50, 3 Mazurki
op. 63, 3 Mazurki
(op. 4), Sonata c-moll
op. 21, Koncert f-moll, cz. III
Źródła
- Półautograf
- Autograf partii fortepianu
- Rękopis partii orkiestry
- Wydanie niemieckie
- Pierwsze wydanie niemieckie
- Zmieniony nakład Wn1
- Drugie wydanie niemieckie
- Wydanie francuskie
- Pierwsze wydanie francuskie
- Poprawiony nakład Wf1
- Egzemplarz Dubois
- Egzemplarz Jędrzejewiczowej
- Egzemplarz Stirling
- Wydanie angielskie
- Pierwsze wydanie angielskie
- Zrewidowany nakład Wa1
- Poprawiony nakład Wa2
Wa3 - Poprawiony nakład Wa2
| Wydawca: | Ashdown & Parry |
| Data: | ca 1870 |
| Numer wydawniczy: | (W & Co. No. 1642) |
| Tytuł: | Second Concerto |
| Dedykacja: | Madame Anderson, de Londres |
Przygotowana przez następców Wessla, firmę Ashdown & Parry, poprawiona wersja Wa2. W całym Koncercie zmiany obejmują przede wszystkim kilkanaście uzupełnień znaków chromatycznych, zarówno niezbędnych, jak i ostrzegawczych. W tej części najważniejsze dodatki to 
podwyższający as na a w t. 329, ćwierćnuta c1 w l.r. w t. 337 i 
obniżający d3 na des3 w t. 414. Poprawiono również inne błędy Wa2, np. usunięto przenośnik oktawowy w t. 102-103 i 337-340 oraz przywrócono autentyczną wersję 3. ćwierćnuty l.r. w t. 366 i 368. Ponadto wprowadzono pewne dowolne adiustacje, np. dodano kropki staccato nad pierwszymi dwiema ósemkami w t. 6. Łuk przetrzymujący f1 w t. 329-330 czy arpeggia l.r. dodane w t. 428 i analog. świadczą o ujednolicaniu notacji miejsc analogicznych.
| Oryginał w: | Royal Academy of Music, Londyn |
| Sygnatura: | Reserve 51 Chopin |