mUltimate Chopin

op. 21, Koncert f-moll, cz. III

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis

Zagadnienia : Akcenty długie

t. 356-362

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. III

Akcenty długie w A

!!!   miniat: nic.                   TGTU (3 akcenty 356, 358 i 362)

Krótkie akcenty w Wn (→Wf→Wa)
..

Wyraźne w A akcenty długie w t. 356, 358 i 362 odtworzono w Wn (→Wf→Wa) niedokładnie jako krótkie. Por. t. 360.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Akcenty długie , Niedokładności Wn

t. 370-371

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. III

2 akcenty długie w A

!!!   miniat: od 2 w t. 370 do końca 371, tylko górna 5-linia, akcenty na miniaturze nie niżej niż fz (na kliszy normalnie, oprócz Wa, które są koło fz)                 TGTU

Krótki akcent w Wn1

zamaist długiego, tylko 370.

Bez znaków w Wf

Tu pusta klisza 

Krótkie akcenty przy  w Wa

EZnieU2

Akcent długi w Wn2

TGTU, ale tylko 370
..

Zdaniem redakcji, wszystkie pominięcia i skrócenia akcentów w Wn i Wf mają charakter przypadkowych niedokładności. Dosunięcie akcentów do  to zupełnie dowolna adiustacja Wa, ujednolicająca wszystkie te takty z notacją analogicznych t. 29-32 (również błędną) – patrz t. 369-375.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Akcenty długie , Adiustacje Wa , Błędy Wf , Błędy Wn

t. 407

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. III

Krótki akcent w A (odczyt dosłowny), Wa i Wn2

!!!   miniat: nic.                        EZnieU

Akcent długi w A (możliwa interpretacja) i Wn1 (→Wf)

EZTU
..

Akcent w A wydaje się być krótki, wrażenie mogło być jednak inne, gdy główka półnuty nie była jeszcze pogrubiona. Możliwe więc, że właśnie akcent w Wn1 (→Wf), wyraźnie dłuższy od akcentów w t. 401-402, odtwarza proporcje akcentu i główki nutowej przed jej pogrubieniem, a więc zapisane ręką Chopina,. Ponieważ akcent długi wydaje się tu bardziej na miejscu, w tekście głównym podajemy znak w postaci odczytanej przez Wn1.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Akcenty długie , Adiustacje Wn

t. 412

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. III

Akcent długi w A

!!!   miniat: nic.                  EZTU

 w Wn1

EZnieU

 w Wf (→Wa)

EZnieU1

 w Wn2

EZnieU2
..

Chopinowski akcent długi odczytano w Wn1 jako widełki , znacznie zwiększając zasięg znaku. W Wf (→Wa) końce znaku powiązano z jedynymi nutami w takcie, co wydłużyło go jeszcze bardziej. Długość znaku w Wn2, liczona w relacji do ósemek pr.r., odpowiada w zasadzie zapisowi A, jednak proporcje w stosunku do tercji l.r. są inne – znak w Wn2 sięga za połowę dystansu między nimi i kojarzy się znacznie bardziej ze znakiem diminuendo niż znak w A. 

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Akcenty długie , Niedokładności Wn , Niedokładności Wf

t. 415-416

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. III

3 akcenty długie w A i Wf

!!!   miniat: 3 miary z akcentami, tylko górna 5-linia.                EZTU

2  i > w Wn1

EZnieU

3 krótkie akcenty w Wa i Wn2

EZnieU1
..

Zapisane w A, trzy wyraźne akcenty długie odtworzono w Wn1 – bez widocznego powodu – w sposób wyraźnie zróżnicowany. W Wf przywrócono jednak notację A, w czym można upatrywać korekty Chopina. Zarówno w Wa, jak i w Wn2, Chopinowskie akcenty długie odtworzono jako zwykłe, krótkie akcenty.  

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Akcenty długie , Niedokładności Wn , Adiustacje Wn , Niedokładności Wa , Adiustacje Wf