mUltimate Chopin

op. 21, Koncert f-moll, cz. III

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis

Zagadnienia : Adiustacje Wn

t. 435-436

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. III

..

Końcowy odcinek figuracji w tej frazie (od es2) Chopin zapisał w A tak, jakby uważał większość poprzednio wpisanych znaków chromatycznych za nadal obowiązujące – bemole postawił tylko przed 3. i 7. ósemką t. 436. Znaki w tym ostatnim takcie dodano w Wn (→Wf→Wa), ale  na końcu poprzedniego – tylko w Wa.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Adiustacje Wn , Błędy A

t. 438

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. III

..

W A nie ma  przywracającego ces4. Kontekst harmoniczny i porównanie z identycznym zwrotem cztery takty wcześniej dowodzi pomyłki Chopina. Znak dodano już w Wn (→Wf→Wa).

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Przeoczenia odwołania alteracji , Adiustacje Wn , Przeoczenia znaków aktualnej tonacji , Niedokładności A

t. 439

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. III

..

W A nie ma  obniżającego a na as. Tę oczywistą niedokładność poprawiono już w Wn (→Wf→Wa).

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wn , Przeoczenia znaków aktualnej tonacji , Niedokładności A

t. 439

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. III

Krótki akcent w A (prawdopodobne odczytanie) i Wn2

!!!   miniat: nic.          TGTU

Akcent długi w A (możliwe odczytanie→Wn1→Wf→Wa)
..

Akcent w A można interpretować zarówno jako krótki, jak i długi. Zdaniem redakcji bardziej prawdopodobne jest użycie krótkiego akcentu – górne, krótsze ramię, pisane jako pierwsze, wydaje się lepiej oddawać zamysł Chopina. Znak jednak odczytano w ten sposób tylko w Wn2.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Akcenty długie , Adiustacje Wn

t. 449-451

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. III

2 łuki w A (interpretacja kontekstowa) i Wn2

!!!   miniat: jak widać (ta co w 409-419)           EZTU oba

3 łuki w Wn1 (→Wf)

EZnieU 

3 łuki w Wa

EZnieU 449 + EZnieU1 450-1
..

Koniec łuku rozpoczynającego się w t. 449 jest w A niedokładny, o czym przekonuje chociażby porównanie z następną, identyczną figurą (patrz też t. 409-419). Wn1 (→Wf→Wa) przekazują dosłowne odczytanie tego łuku, jednak interpretację kontekstową, przyjętą przez nas w tekście głównym, uwzględniono w Wn2. Podział następnego łuku w t. 450 to dowolność Wn1 (→Wf) – mimo przejścia na nową stronę notacja A jest jednoznaczna. Przedłużenie w Wa pierwszego z dwóch łuków, powstałych w wyniku tego podziału, złagodziło skutki błędu Wn1.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy Wn , Adiustacje Wn , Niedokładności Wa