mUltimate Chopin

op. 21, Koncert f-moll, cz. III

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis
Filtrowanie: 
Kategoria
Wszystkie
Niejasności graficzne
Interpretacje merytoryczne
Różnice w źródłach
Adiustacje redakcyjne
Poprawki i zmiany
Informacje źródłowe i stylistyczne
Notacja
Wszystkie
Wysokość
Rytm
Łuki
Artykulacja, akcenty, widełki
Określenia słowne
Pedalizacja
Palcowanie
Ozdobniki
Skróty pisowni i inne
Ważność
Wszystkie
Ważne
Główne
Cofnij Wyczyść

t. 213-216

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. III

..

W tekście głównym dodajemy ostrzegawcze bemole przed es3 w t. 213 i as2 w t. 216 na wzór analogicznych znaków wpisanych przez Chopina przed des3 w t. 215 i b2 w t. 214.

kategoria redakcyjna: Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Znaki ostrzegawcze

t. 214-216

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. III

Łuki przetrzymujące w A

Łuki motywiczne w Wn1 (→Wf→Wa)

Łuki motywiczne w Wn2
..

Łuki przetrzymujące b w t. 214 i as w t. 216, w A bardzo starannie zapisane, zostały jednak odtworzone w Wn1 (→Wf→Wa) błędnie jako łuki motywiczne d1-es1 i c1-des1. W Wn2 pierwszy z nich przesunięto dowolnie, tak by łączył f1 i es1.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładności Wn , Błędy Wn , Adiustacje Wn

t. 214-216

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. III

Akcenty długie w A

Akcent i  w Wn1 (→Wf→Wa)

Różne akcenty w Wn2
..

Znaki pod akordami l.r. w t. 214 i 216 w A to typowe akcenty długie. W Wn (→Wf→Wa) pierwszy z nich odtworzono jako krótki akcent, a drugi jako . W Wn2 ten ostatni znak skrócono – zapewne na podstawie A – tak, iż można go uznać za akcent długi.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Akcenty długie , Niedokładności Wn , Adiustacje Wn

t. 217

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. III

F w A (→Wn→Wf→Wa)

!!!   miniat: ten takt, ścieśniony, tylko dolna 5-linia, bez pedału.                   EZnieU (z kropką staccato)

G proponowane przez redakcję

EZTU (z kropką)
..

Na początku taktu podajemy w tekście głównym G, występujące jako podstawa basowa w partii orkiestry, Rork. Jest bowiem nie do pomyślenia, by umieszczona w basie septyma F pozostała bez rozwiązania, przechodząc w następnym takcie na C, występujące w partii kontrabasów. Prawdopodobną przyczyną pomyłkowego wpisania w A nuty F jest wyobrażenie sobie przy pospiesznym pisaniu A tylko partii solowego fortepianu. Realnie brzmiąca linia basu (przy uwzględnieniu pedalizacji) układa się wówczas w postęp As-Ges-F:
.
Wersję z F można więc uważać za dopuszczalny wariant tylko przy ewentualnym wykonywaniu utworu bez akompaniamentu.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Błędy A

t. 217-218

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. III

d1 powtórzone w A (→Wn→Wf→Wa1)

!!!   miniat: nic.               kaso d1 218 (EZTU)

d1 przetrzymane w Wa2 (→Wa3)

EZnieU (liga, ale bez kaso 218)
..

Przetrzymanie d1 w Wa2 (→Wa3) to dowolny dodatek adiustacji tego wydania.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa