Zagadnienia : Autentyczne korekty Wf
t. 2
|
Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. II
..
Brak obniżającego d1 na des1 to z pewnością przeoczenie sztycharza Wf1 (→Wa1). Błąd poprawiono w Wf2 i Wa2 (→Wa3). kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy Wf , Autentyczne korekty Wf |
|||||||||||||||||||
t. 6
|
Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. II
..
Wszystkie zapisy źródłowe 2. połowy taktu są błędne lub niejasne, żaden z nich nie daje się jednak poprawić w sposób, którego nie można by kwestionować.
W tej sytuacji tekst główny opieramy na wersji A, która mimo nieścisłości wydaje się najpewniejsza źródłowo. Z dwóch naturalnych możliwości poprawienia błędu – zmiany dwóch trzydziestodwójek na sześćdziesięcioczwórki lub usunięcia jednej z kropek przedłużających ósemkę es1 – wybieramy tę drugą, dającą gładszy postęp figuracji wprowadzającej temat główny. Jako alternatywną wersję proponujemy zmodyfikowaną wersję Wf. kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach zagadnienia: Niedokładności Wn , Błędy Wn , Błędy rytmiczne , Błędy A , Autentyczne korekty Wf |
|||||||||||||||||||
t. 20
|
Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. II
..
Pominięcie nuty as1 wydaje się być skutkiem korekty Chopina, który mógł usunąć ją, aby uniknąć ukośnego brzmienia z oktawą A-a na 4. mierze taktu (w analogicznym t. 88, w którym as pozostało w akordzie, akord kończący takt jest inny). Wersję A (→Wn) można jednak z pewnością uważać za równorzędny wariant. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Autentyczne korekty Wf |
|||||||||||||||||||
t. 20
|
Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. II
..
Wersja Wn1 jest z pewnością błędna – najprawdopodobniej jest to zadiustowany przez dodanie błąd tercjowy. Chopin przywrócił zapisany w A akord z c2 w korekcie Wf (→Wa). Podczas realizacji tej korekty wraz z główką nutową niepotrzebnie przeniesiono również . kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Błędy Wn , Błąd tercjowy , Adiustacje Wn , Autentyczne korekty Wf |
|||||||||||||||||||
t. 29
|
Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. II
..
Seksta w Wn1 to niewątpliwy przykład błędu tercjowego, skorygowanego przez Chopina w Wf (→Wa). Poprawną wersję wprowadzono także w Wn2. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Błędy Wn , Adiustacje Wn , Autentyczne korekty Wf |