Zagadnienia : Adiustacje Wn
t. 22
|
Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. II
..
W A kasowniki podwyższające nuty des na d wpisane są dopiero na 4. mierze taktu. Mimo to nie ulega wątpliwości, że d jest wymagane w całej 2. połowie taktu. W Wn1 (→Wf→Wa, →Wn2) dodano podwyższający des3 na d3 na początku 3. miary taktu (odnoszący się także do d4), ale tylko Wa i Wn2 mają odpowiedni znak przed przedostatnią szesnastką. kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne zagadnienia: Adiustacje Wa , Znaki chromatyczne w różnych oktawach , Niedokładności Wn , Niedokładności Wf , Adiustacje Wn , Przeoczenia znaków aktualnej tonacji , Błędy A , Autentyczne korekty Wn |
||||||||
t. 23
|
Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. II
..
Trudno stwierdzić, co kierowało sztycharzem Wn1 (→Wf→Wa), gdy pominął cztery bardzo wyraźne akcenty długie A. Być może uznał je za niepotrzebne wobec akcentów pr.r. W Wn2 akcenty odtworzono jako krótkie. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Akcenty długie , Adiustacje Wa , Błędy Wn , Adiustacje Wn |
||||||||
t. 23
|
Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. II
..
Łuki A są w 2. grupie szesnastek niejasne – odczytany dosłownie, pierwszy obejmuje 2 pierwsze nuty, a drugi trzy ostatnie. Porównanie z sąsiednimi, analogicznie zbudowanymi figurami pokazuje niedwuznacznie, że to drugi łuk zaczyna się niedokładnie (zbyt późno). W Wn1 (→Wf→Wa) przyjęto ich mniej prawdopodobne odczytanie, w którym każdy obejmuje trzy nuty. W Wn2 dwa łuki zastąpiono jednym (por. 1. uwagę w tym takcie). kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach zagadnienia: Niedokładne łuki A , Adiustacje Wn |
||||||||
t. 24
|
Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. II
..
W tekście głównym nad nutami podajemy dwa półtaktowe łuki, wpisane w A. W Wn (→Wf→Wa) każdy z nich podzielono na dwie części w miejscach podziału wiązań szesnastkowych partii pr.r. Jest to z pewnością dowolna zmiana dokonana przez sztycharza. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Adiustacje Wn |
||||||||
t. 25
|
Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. II
..
Akord zapisany w A, choć z harmonicznego punktu widzenia dopuszczalny, jest niemal na pewno błędny ze względu na nieuzasadnioną brzmieniowo komplikację pianistyczną. Nie jest jednak jasne, jaki akord Chopin miał na myśli:
W każdym razie korekta Wn1 (→Wf→Wa) – prawdopodobnie Chopinowska – musi być uznana za ostateczną decyzję i tę wersję podajemy w tekście głównym. kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach zagadnienia: Błąd tercjowy , Adiustacje Wn , Błędy A , Autentyczne korekty Wn , Połowiczne korekty |