Zagadnienia : Autentyczne korekty Wn

t. 15

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. II

Bez łuku w A

!!!   miniat: nic.                 Tu pusta klisza

Łuk w Wn (→WfWa)

..

Łuk pojawiający się w Wn (→WfWa) może wydawać się niepotrzebny wobec określenia legato. W utworach Chopina zdarzają się jednak niewątpliwie autentyczne zestawienia tego rodzaju, np. w Nokturnach G op. 37 nr 1, t. 1 czy f op. 55 nr 1, t. 77. Z tego względu łuk ten – jako prawdopodobnie dodany przez Chopina – podajemy w tekście głównym. Podobnie w t. 83.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany

zagadnienia: Autentyczne korekty Wn

t. 17

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. II

Łuk w A i Wn2

!!!   miniat: 2. połowa taktu, tylko górna 5-linia.         TGTU

2 łuki w Wn1 (→WfWa)

pierwszy do ćwierćnuty g2, drugi od c3

..

W tym wypadku trudno stwierdzić, jak doszło do rozbieżności w łukowaniu pomiędzy A i Wn1 (→WfWa). Wprawdzie śladów ewentualnej Chopinowskiej korekty w druku nie widać, ale nie wyklucza to jej definitywnie. Z drugiej strony, dokonanie przez sztycharza samowolnej zmiany, której rezultat jest zgodny z Chopinowskim łukowaniem powtórzenia tej frazy w zakończeniu (t. 85-86), wydaje się mało prawdopodobne. Obie wersje można więc uważać za równorzędne, a do tekstu głównego przyjmujemy tę, której autentyczność jest niepodważalna, czyli A (i Wn2).

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wn , Autentyczne korekty Wn

t. 21

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. II

..

W A nie ma kasowników podwyższających des3(2) na d3(2). To oczywiste przeoczenie Chopina zostało poprawione – być może przez niego samego – już w Wn (→WfWa).

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Przeoczenia znaków aktualnej tonacji , Błędy A , Autentyczne korekty Wn

t. 22

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. II

..

W A kasowniki podwyższające nuty des na d wpisane są dopiero na 4. mierze taktu. Mimo to nie ulega wątpliwości, że d jest wymagane w całej 2. połowie taktu. W Wn1 (→WfWa, →Wn2) dodano  podwyższający des3 na d3 na początku 3. miary taktu (odnoszący się także do d4), ale tylko Wa i Wn2 mają odpowiedni znak przed przedostatnią szesnastką.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Adiustacje Wa , Znaki chromatyczne w różnych oktawach , Niedokładności Wn , Niedokładności Wf , Adiustacje Wn , Przeoczenia znaków aktualnej tonacji , Błędy A , Autentyczne korekty Wn

t. 25

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. II

Es1-G1-Es-G w A, odczyt dosłowny

G1-B1-Es-G w A (prawdopodobna interpretacja) i Wn2

G1-Es-G w Wn1 (→WfWa)

Tu pusta klisza 

..

Akord zapisany w A, choć z harmonicznego punktu widzenia dopuszczalny, jest niemal na pewno błędny ze względu na nieuzasadnioną brzmieniowo komplikację pianistyczną. Nie jest jednak jasne, jaki akord Chopin miał na myśli:

  • G1-B1-Es-G wydaje się najnaturalniejsze – oktawowe przeniesienie akordów jest popularnym chwytem wirtuozowskiej faktury koncertującej (por. np. cz. III, t. 69 lub 511-513). Mielibyśmy wówczas do czynienia z typowym błędem tercjowym Chopina. Tak też zinterpretowano to w Wn2 i tę interpretację proponujemy jako tekst A;
  • G1-Es-G – lżejszy akord ze względu na bardzo niski rejestr (por. cz. III, t. 77). Także w tym wypadku w grę wchodziłby błąd tercjowy – Chopin mógł napisać prawidłowy akord, a następnie uznać dolną nutę za B1 i "poprawić" rzekomą pomyłkę, dopisując nutę o tercję niższą (najniższa nuta wydaje się być dopisana później). Scenariusz ten zakłada jednak popełnienie dwóch błędów – mylnej oceny wysokości napisanej nuty i pozostawienia jej, mimo że miała być usunięta (por. Etiuda Ges op. 10 nr 5, t. 83-84).

W każdym razie korekta Wn1 (→WfWa) – prawdopodobnie Chopinowska – musi być uznana za ostateczną decyzję i tę wersję podajemy w tekście głównym.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Błąd tercjowy , Adiustacje Wn , Błędy A , Autentyczne korekty Wn , Połowiczne korekty