mUltimate Chopin

op. 21, Koncert f-moll, cz. II

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis

Zagadnienia : Autentyczne korekty Wf

t. 36

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. II

..

W Wn mylnie odtworzono określenie jako radoscendo. Prawidłowa pisownia pojawia się w korekcie Wf (→Wa), być może w wyniku korekty Chopina. (Współczesna ortografia włoska nakazuje pisownię z podwojonym 'd' – raddolcendo.)

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy Wn , Autentyczne korekty Wf

t. 40

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. II

 w A

!!!   miniat: 3 miary, tylko górna 5-linia.           TGTU

 w Wn

od 2. do 14. trzydziestodwójki

 w Wf (→Wa)

od 1. do 15. trzydziestodwójki
..

Zdaniem redakcji, wcześniejsze niż w A umiejscowienie widełek  w Wn to skutek niestaranności sztycharza Wn1. Także odwrócenie kierunku znaku w Wf (→Wa) jest prawdopodobnie pomyłką, choć w tym wypadku rezultat brzmieniowy można uważać za co najmniej równorzędny w stosunku do oryginalnego zapisu A. W tekście głównym pozostawiamy niewątpliwie autentyczny znak A, ale wersję Wf można traktować jako pełnoprawny wariant wykonawczy.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładności Wn , Odwrócenie znaku , Autentyczne korekty Wf

t. 40

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. II

Krótki akcent w A (→Wn) i Wa

!!!   miniat: nic.                EZnieU

Akcent długi w Wf

TGTU
..

Akcent długi, pojawiający się w Wf, może być skut­kiem niestaranności sztycharza Wf, ale korekty Cho­pina nie można wykluczyć, zwłaszcza że identycz­na sytuacja ma miejsce pół taktu dalej. W tekście głównym przyjmujemy akcent długi tu i w t. 41.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładności Wa , Autentyczne korekty Wf

t. 41

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. II

b1 w A, Wf (→Wa) i Wn2

TGTU

heses1 w Wn1 i WfD

!!!   miniat: 3 pierwsze nuty, tylko górna 5-linia.     Tu szesnastka heses1. tr
..

Zmiany wysokości 2. nuty w poszczególnych źródłach zdają się świadczyć o wahaniu Chopina – kolejność wersji jest bowiem następująca: b1 w A, heses1 w Wn1, b1 przywrócone w korekcie Wf (→Wa), zapewne przez Chopina, i heses1 wpisane w WfD (wersja Wn2 jest z pewnością następstwem adiustacji na podstawie A). Wahanie Chopina wydaje się tu dotykać podstawowej struktury frazy: początek taktu melodycznie wiąże się z poprzednią figurą, zawierającą heses1, harmonicznie zaś ciąży ku następnemu akordowi (na 4. ćwierćnucie t. 41), zawierającemu b. Zwrotu melodycznego równoważnego wersji z heses1 użył Chopin na tle podobnego akordu w Mazurku a Dbop. 42B, t. 52. Trzeba jednak zaznaczyć, że o ile autentyczność wersji z b1 jest niepodważalna (A i korekta Wf), o tyle pierwsze pojawienie się wersji z heses1 można by przypisać pomyłce (adiustacji?) Wn, a interpretacja wpisu w WfD jako dopisanego  nie jest stuprocentowo pewna. Z tego względu w tekście głównym podajemy b1.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Naniesienia w egzemplarzach lekcyjnych , Dopiski WfD , Wahania Chopina , Adiustacje Wn , Autentyczne korekty Wf , Autentyczne korekty Wn

t. 41

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. II

Tercja ces1-es1 w A, Wf (→Wa) i Wn2

!!!   miniat: od 3. do 5. ósemki, tylko dolna 5-linia, bez pedału.               TGTU = ces1 x2 + bemol ces1 przy nutach

Samo es1 w Wn1

na kliszy tylko bemol es1 z EZnieU
..

Sztycharz Wn nie dostrzegł w A nut ces1 na 3. i 5. ósemce, a wpisany przed pierwszą z nich  umieścił przed es1. Chopin skorygował ten błąd w Wf (→Wa), jednak niepotrzebny  pozostał we wszystkich wydaniach oprócz Wn2.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy Wn , Adiustacje Wn , Autentyczne korekty Wf , Niepewne nuty na liniach dodanych