mUltimate Chopin

op. 21, Koncert f-moll, cz. I

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis
Filtrowanie: 
Kategoria
Wszystkie
Niejasności graficzne
Interpretacje merytoryczne
Różnice w źródłach
Adiustacje redakcyjne
Poprawki i zmiany
Informacje źródłowe i stylistyczne
Artykulacja, akcenty, widełki
Wszystkie
Wysokość
Rytm
Łuki
Artykulacja, akcenty, widełki
Określenia słowne
Pedalizacja
Palcowanie
Ozdobniki
Skróty pisowni i inne
Ważność
Wszystkie
Ważne
Główne
Cofnij Wyczyść

Artykulacja, akcenty, widełki

t. 73

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. I

Akcent długi w A

!!!   miniat: nic.                 TGTU

Bez znaku w Wn1 (→Wf→Wa)

Krótki akcent w Wn2
..

Akcent długi, przeoczony w Wn1 (→Wf→Wa), odtworzono w Wn2 jako krótki.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Akcenty długie , Błędy Wn , Adiustacje Wn

t. 73-74

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. I

 i  w A (→Wn→Wf→Wa)

!!!   miniat: 2. połowa 73 i 1. połowa 74, tylko dolna 5-linia, bez legato.                    TGTU

 w WfD, prawdopodobna interpretacja

EZnieU (tylko widły)

 i  w WfD, możliwa interpretacja
..

Widełki  dopisane w WfD stawiają pod znakiem zapytania obowiązywanie innych znaków dynamicznych w tym miejscu. Znak dotyczy bowiem większej części obszaru objętego działaniem występującego we wszystkich źródłach . Jednej linii melodycznej nie da się wykonać równocześnie crescendo i diminuendo, należy więc przyjąć, że znak dopisany zastępuje drukowany, mimo że ten ostatni nie został skreślony. Być może należy więc zrezygnować także z , po którym wykonanie tej wznoszącej się linii  wydaje się problematyczne. Biorąc pod uwagę powyższe wątpliwości, w tekście głównym pozostawiamy wersję A i pozostałych źródeł, zaś w wersji WfD pomijamy , a uwzględnienie  pozostawiamy decyzji wykonawcy.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Naniesienia w egzemplarzach lekcyjnych , Dopiski WfD

t. 80

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. I

Akcent długi w A i Wf

!!!   miniat: 2 akordy, tylko górna 5-linia.           TGTU

 w Wn

EZnieU

Krótki akcent w Wa
..

Typowy akcent długi widoczny w A został w Wn1 odtworzony jako . W dalszych wydaniach znak przyjmował różną postać, co spowodowane było różną gęstością zapisu i drobnymi przesunięciami, wynikającymi z odmiennych zwyczajów sztycharzy.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Akcenty długie , Niedokładności Wn , Niedokładności Wa

t. 83-85

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. I

 w A

!!!   miniat: pół t. 83, tylko górna 5-linia, bez łuku.              TGTU (2 x , 83 i 85)

 w Wn (→Wf)

EZnieU 

Akcent i  w Wa

Krótki akcent 83, zaczęty równo z widłami + EZnieU
..

Skrócenie widełek  w t. 83 i 85 to z pewnością niedokładność Wn (→Wf→Wa). Figura ta – lub jej wariant – występuje czterokrotnie (t. 83, 85, 91 i 93) i za każdym razem znak obejmuje w A 4 ósemki. W wydaniach tylko w t. 91 znak został odtworzony prawidłowo. W Wa ze względu na bardzo gęste upakowanie nut, widełki w t. 83 przybrały formę akcentu.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładności Wn , Niedokładności Wa

t. 87

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. I

Bez znaków w A i Wn2

!!!   miniat: 1. połowa taktu, tylko dolna 5-linia, bez pedału.            Tu pusta klisza = TGTU

Kropka i łuk w Wn1 (→Wf→Wa)

kropka nad 1. ósemką i łuk nad całą grupą 
..

W Wn1 (→Wf→Wa) pierwsza grupa ósemek opatrzona jest takimi samymi oznaczeniami jak następne – kropką staccato na 1. nucie i łukiem. Jest to niewątpliwy błąd – pomyłka lub raczej próba adiustacji. Znaki usunięto w Wn2, przywracając tekst A, w którym oznaczenia te pojawiają się w figurach o rozpiętości co najmniej decymy.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy Wn , Adiustacje Wn