Artykulacja, akcenty, widełki
- « Poprzednia
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
- 7
- …
- 31
- Następna »
t. 23-25
|
Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. I
..
Kropki staccato, wpisane w A nad początkowymi akordami t. 24-25, sugerują możliwe przeoczenie znaku w analogicznym t. 23. W Wn2 uwzględniono tylko kropkę w t. 24, przypuszczalnie ze względu na wyraźny znak staccato nad oktawą l.r. Brak kropek w pozostałych wydaniach jest zapewne skutkiem niestaranności sztycharza Wn1 (→Wf→Wa). kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne zagadnienia: Błędy Wn , Adiustacje Wn |
|||||||||||
t. 24
|
Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. I
..
Brak znaku staccato to z pewnością skutek niedokładności sztycharza Wn1. W zapisanym w A znaku można by również widzieć klinik, przyjmujemy jednak – tak jak to zrobiono w Wn2 – że w obu rękach Chopin miał na myśli jednakowy znak (kropka w pr.r. nie ulega wątpliwości). kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach zagadnienia: Błędy Wn , Adiustacje Wn , Kliniki |
|||||||||||
t. 26
|
Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. I
..
Widoczny w A akcent nad półnutą f2 można interpretować jako krótki lub długi. Wśród pozostałych wersji tekst Wn1 mógł pochodzić od Chopina, jednak jednoznaczne, całościowe odtworzenie przebiegu ewentualnych korekt pierwszych wydań nie wydaje się w tym miejscu możliwe. Biorąc pod uwagę, że wszystkie pisownie podkreślają – w taki czy inny sposób – synkopowane wejście nowego, alterowanego akordu, w tekście głównym pozostawiamy niewątpliwie autentyczną notację A (w wersji z akcentem długim, w tym kontekście bardziej prawdopodobnym). kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach zagadnienia: Akcenty długie , Błędy Wf , Adiustacje Wn , Autentyczne korekty Wn |
|||||||||||
t. 29
|
Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. I
..
Moment rozpoczęcia widełek odtwarzamy w tekście głównym na podstawie A. W Wn1 przesunięto go o ósemkę wcześniej (dopasowanie do połówki taktu), jednak ze względu na niezręczne rozplanowanie tekstu znak wydaje się sięgać aż do półnuty e2, co właśnie w ten sposób zinterpretowano zarówno w Wf (→Wa), jak i w Wn2. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Niedokładności Wn , Niedokładności Wf |
|||||||||||
t. 32
|
Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. I
..
Mimo z rozmachem zapisanego dolnego ramienia znak w A jest niewątpliwym akcentem długim na 2. ćwierćnucie taktu. Widoczne w wydaniach akcenty na 1. ćwierćnucie są wynikiem niezrozumienia pisowni A. Podobnie w t. 34. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Akcenty długie , Niedokładności Wn |
- « Poprzednia
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
- 7
- …
- 31
- Następna »