Wn2
Tekst główny
½A - Półautograf
A - Autograf partii fortepianu
Rork - Rękopis partii orkiestry
Wn - Wydanie niemieckie
Wn1 - Pierwsze wydanie niemieckie
Wn1a - Zmieniony nakład Wn1
Wn2 - Drugie wydanie niemieckie
Wf - Wydanie francuskie
Wf1 - Pierwsze wydanie francuskie
Wf2 - Poprawiony nakład Wf1
WfD - Egzemplarz Dubois
WfJ - Egzemplarz Jędrzejewiczowej
WfS - Egzemplarz Stirling
Wa - Wydanie angielskie
Wa1 - Pierwsze wydanie angielskie
Wa2 - Zrewidowany nakład Wa1
Wa3 - Poprawiony nakład Wa2
porównaj
  t. 227-228

Łuk A, odczyt dosłowny

!!!   miniat: od 7. szesnastki 227 do 2. w t. 228, tylko dolna 5-linia, bez pedału.               Tu łuk do c3 (cały takt)

Łuki półtaktowe w Wn1 (→WfWa)

4 łuki

Dwutaktowy łuk w Wn2

"dawne ESTU" (czyli to które jest, ale nowe TGTU będzie inne)

Interpretacja łuku A proponowana przez redakcję

do kwinty 229 = ciut dłuższy 227-228 i dokończenie 229 (jak pr.r.)

Łuk l.r. sięga w A tylko do końca t. 227 (lub do początku następnego), co można tłumaczyć niedokończeniem (Chopin zapomniał dokończyć łuk) lub zaniechaniem (Chopin zrezygnował z kończenia łuku wobec łuku w pr.r.). Za tą drugą możliwością przemawia to, że aż do t. 240 żaden następny pasaż l.r. nie ma już osobnego łuku. Czy można w tej sytuacji uznać łuki Wn1 (→WfWa) za inspirowane przez Chopina? Być może kompozytor dopisał w korekcie jeden łuk, który sztycharz zrealizował – ułatwiając sobie pracę – jako cztery półtaktowe łuki. W tej sytuacji w tekście głównym proponujemy przedłużenie łuku A do początku t. 229, zgodnie z najbardziej prawdopodobną interpretacją łuku pr.r.

Porównaj to miejsce w źródłach »

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Niedokładne łuki A, Adiustacje Wn

notacja: Łuki

Przejdź do tekstu nutowego

.