Artykulacja, akcenty, widełki
t. 278
|
Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. I
..
Tak jak w t. 130, uważamy za bardziej prawdopodobne, że akcent odnosi się do l.r. kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach zagadnienia: Akcenty długie , Niedokładności Wa , Niedokładności A |
|||||||||
t. 281
|
Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. I
..
W Wf przeoczono akcent nad półnutą des2. Akcent dodano w Wa – w postaci pionowego znaku – przypuszczalnie na podstawie porównania z analogicznym t. 133. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy Wf |
|||||||||
t. 283
|
Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. I
..
Wbrew wyraźnej pisowni A, w wydaniach akcent przydzielono do l.r. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Niedokładności Wn |
|||||||||
t. 285
|
Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. I
..
W tekście głównym podajemy akcenty długie A. W wydaniach odtworzono je niedokładnie jako krótkie. Różnice w liczbie akcentów są wynikiem przeoczeń i adiustacji. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Akcenty długie , Adiustacje Wa , Błędy Wf , Niedokładności Wn , Błędy Wn , Adiustacje Wn |
|||||||||
t. 286
|
Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. I
..
Znak w A jest większy od większości długich akcentów, tak iż odtworzenie go w Wn jako widełek nie może być uznane za niedokładność. Zdaniem redakcji, kontekst przemawia tu jednak zdecydowanie za akcentem długim, jaki zresztą znajduje się w A w odpowiednim takcie ekspozycji (t. 138). Znak w Wf (→Wa) to przykład pojawiającego się wielokrotnie błędu, polegającego na odwróceniu kierunku znaku – por. np. Etiudę c op 10 nr 12, t. 53. kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach zagadnienia: Akcenty długie , Błędy Wf , Odwrócenie znaku |