mUltimate Chopin

op. 21, Koncert f-moll, cz. I

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis
Filtrowanie: 
Kategoria
Wszystkie
Niejasności graficzne
Interpretacje merytoryczne
Różnice w źródłach
Adiustacje redakcyjne
Poprawki i zmiany
Informacje źródłowe i stylistyczne
Artykulacja, akcenty, widełki
Wszystkie
Wysokość
Rytm
Łuki
Artykulacja, akcenty, widełki
Określenia słowne
Pedalizacja
Palcowanie
Ozdobniki
Skróty pisowni i inne
Ważność
Wszystkie
Ważne
Główne
Cofnij Wyczyść

Artykulacja, akcenty, widełki

t. 133

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. I

Akcent długi na des2 w A

!!!   miniat: 1. ćwierćnuta taktu, tylko górna 5-linia, bez napisu i łuku.                tr = akcent długi ale rozciągnięty w prawo, żeby wyraźnie objął półnutę na 2. ósemce (z sąsiedniej adnotacji; na miniaturze półnuta właśnie tam);             red = TGTU (na miniaturze też TGTU).   

Wszędzie pauza ósemkowa na normalnej wysokości (bo będzie obniżana w dalszych wariantach)

Krótki akcent na des2 w Wn

tr: akcent nad 2. ósemką taktu (nad półnutą, która tam w transkrypcji wystąpi, tak też dać na miniaturze );                  red = krótki na początku taktu (jak TGTU, ale z krótkim akcentem).                             Pauza jak war. 11

Krótki akcent na as1 w Wf

krótki pod as1 na początku taktu (obniżyć pauzę)

Pionowy akcent na as1 w Wa

jak war. 33, tylko akcent pionowy pod (dziobkiem w dół)
..

Różnice w umiejscowieniu akcentów wynikają być może z niejednoznacznego zapisu rytmicznego, przejętego z A – sztycharz Wf, widząc akcent nad półnutą des2, która choć umieszczona nad ćwierćnutą des1, ma być wykonana razem z as1, umieścił akcent w miejscu jego obowiązywania (na początku taktu). Nie wziął przy tym pod uwagę, że przeniesienie znaku nad inną nutę zmieniło de facto jego znaczenie, gdyż w polifonizującej fakturze znak dotyczy najczęściej tylko jednego z głosów. W tekście głównym podajemy wersję A.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Akcenty długie , Adiustacje Wa , Niedokładności Wn , Niedokładności Wf

t. 135

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. I

Akcent długi pośrodku w A

!!!   miniat: nic                 EZnieU

Krótki akcent l.r. w Wn

EZnieU1

Bez znaku w Wf (→Wa)

Akcent długi pr.r. proponowany przez redakcję

EZTU
..

Akcent długi w A napisany jest na środku pomiędzy pięcioliniami, tak iż nie wiadomo, do której ręki należy go przydzielić. Porównanie z analogicznym t. 283 dowodzi, że Chopin najprawdopodobniej miał na myśli zaakcentowanie pr.r. W Wn przydzielono go do l.r. (jako krótki akcent), a w Wf (→Wa) – przeoczono.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Akcenty długie , Błędy Wf , Niedokładności Wn

t. 137

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. I

Akcenty długie w A

!!!   miniat: nic.               TGTU

Krótkie akcenty w Wn (→Wf→Wa)

jak war. 11 tylko krótkie
..

Mimo różnicy wielkości uważamy oba akcenty A w tym takcie za długie – por. podobną sytuację w następnym t. 138.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Akcenty długie , Niedokładności Wn

t. 138

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. I

Akcenty długie w A

jak TGTU, ale pierwszy pod akordem (jak drugi)

Krótkie akcenty w Wn

Krótkie akcenty w Wf (→Wa)

Akcenty długie proponowane przez redakcję

TGTU
..

Oba akcenty w A są typowymi akcentami długimi, czego nie odtworzono w wydaniach. Przesunięcie pierwszego z nich pod 3. ósemkę to niemal na pewno pomyłka sztycharza Wf (→Wa), który upodobnił tę połówkę taktu do sąsiednich. W tekście głównym pierwszy akcent przenosimy nad fes2, zgodnie z pisownią użytą przez Chopina w repryzie (t. 285), naszym zdaniem trafniejszą.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Akcenty długie , Niedokładności Wn , Niedokładności Wf

t. 139

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. I

..

Kropka staccato na 1. ósemce taktu to niewątpliwy błąd sztycharza Wn1 (→Wf→Wa, →Wn2), który przypuszczalnie uznał jej brak w A za przeoczenie Chopina (podobnie w następnym takcie). W A w obu taktach Chopin oznaczył artykulację portato (kropki pod łukiem) dopiero od 2. nuty, po mordencie.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy Wn