mUltimate Chopin

op. 35, Sonata b-moll, cz. I

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis
Filtrowanie: 
Kategoria
Wszystkie
Niejasności graficzne
Interpretacje merytoryczne
Różnice w źródłach
Adiustacje redakcyjne
Poprawki i zmiany
Informacje źródłowe i stylistyczne
Wysokość
Wszystkie
Wysokość
Rytm
Łuki
Artykulacja, akcenty, widełki
Określenia słowne
Pedalizacja
Palcowanie
Ozdobniki
Skróty pisowni i inne
Ważność
Wszystkie
Ważne
Główne
Cofnij Wyczyść

Wysokość

t. 81

Utwór: op. 35, Sonata b-moll, cz. I

des-as-des1 w KG (→Wn) i Wf2 (→Wa,Wf3→Wf4)

!!!   miniat: ten akord, tylko dolna 5-linia.               TGTU

as-des1 w Wf1
..

Brak des w 1. ćwierćnucie l.r. to niewątpliwe przeoczenie sztycharza Wf1.

Porównaj to miejsce w źródłach »

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy Wf , Adiustacje Wf

t. 85-88

Utwór: op. 35, Sonata b-moll, cz. I

..

W tekście głównym umieszczamy  ostrzegawczy przy najwyższej nucie (ges) ostatniego akordu każdego z tych taktów. W źródłach znaki pojawiają się tylko w t. 86 (w Wn i Wa2) i w t. 87 (we wszystkich źródłach).

Porównaj to miejsce w źródłach »

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Adiustacje Wa , Adiustacje Wn , Znaki ostrzegawcze

t. 86-88

Utwór: op. 35, Sonata b-moll, cz. I

..

W tekście głównym dodajemy kasowniki ostrzegawcze przy f2 w t. 86 i 88 oraz f3 w t. 87.

Porównaj to miejsce w źródłach »

kategoria redakcyjna: Adiustacje redakcyjne

t. 89

Utwór: op. 35, Sonata b-moll, cz. I

..

Odczytana dosłownie 2. od góry nuta ostatniego akordu brzmi w Wn1 des2, co jest oczywistym błędem wobec uderzanego równocześnie d1 w l.r. Regularna budowa trójakordowych motywów wskazuje na błąd tercjowy, a nie przeoczenie . Tak też – na h1 – poprawiono to w Wn2.

Porównaj to miejsce w źródłach »

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy Wn , Błąd tercjowy , Adiustacje Wn

t. 90

Utwór: op. 35, Sonata b-moll, cz. I

..

Notacja znaków chromatycznych jest w większo­ści źródeł niedokładna, co nie powoduje jednak żadnych trudności w odczytaniu tekstu. W 2. po­łowie taktu KG i Wf mają tylko jeden znak: przed ostatnim akordem pr.r., przy czym w Wf przywraca on f2, a w KG – prawdopodobnie po­myłkowo – podwyższa ges2 na g2. W Wn do wpisanego w KG dodano drugi, podwyższający b2 na h2. Tylko Wa ma wszystkie niezbędne znaki. Ponadto wszystkie źródła mają niepo­trze­bny  przed d1 w 3. ćwierćnucie l.r. W tekś­cie głównym pomijamy ten znak, dodajemy nato­miast ostrzegawczy  przed f3 (w ostatnim akordzie).

Porównaj to miejsce w źródłach »

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Niedokładności Wn , Niedokładności Wf , Adiustacje Wn , Znaki ostrzegawcze , Przeoczenia znaków aktualnej tonacji , Niedokładności KG