mUltimate Chopin

op. 35, Sonata b-moll, cz. II

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis
Filtrowanie: 
Kategoria
Wszystkie
Niejasności graficzne
Interpretacje merytoryczne
Różnice w źródłach
Adiustacje redakcyjne
Poprawki i zmiany
Informacje źródłowe i stylistyczne
Notacja
Wszystkie
Wysokość
Rytm
Łuki
Artykulacja, akcenty, widełki
Określenia słowne
Pedalizacja
Palcowanie
Ozdobniki
Skróty pisowni i inne
Ważność
Wszystkie
Ważne
Główne
Cofnij Wyczyść

t. 13-14

Utwór: op. 35, Sonata b-moll, cz. II

Jeden pedał w KG

!!!   miniat: od 2. ćwierćnuty t. 13 do 2. ćwierćnuty 14, tylko dolna 5-linia.                Tu EZnieU

Dwa pedały w Wf (→Wa)

jak TGTU, ale bez nawiasów

Znak  w Wn

jak war. 11, bez gwiazdki w t. 14 = EZnieU sam 

Wariantowa propozycja redakcji
..

Pedalizacja tych taktów jest w części źródeł – KG i Wn – zanotowana wyraźnie niedokładnie, gdyż zatrzymanie pedału rozpoczynającego się na 2. mierze t. 13 dłużej niż ćwierćnutę prowadzi do nieuzasadnionego brzmieniowo zmieszania harmonii. Różnicę zapisu między źródłami opartymi bezpośrednio na [A] – KG i Wf – najłatwiej wytłumaczyć przeoczeniem kopisty, choć możliwe są i inne wyjaśnienia. Z drugiej strony, niezawierająca słyszalnego błędu, lecz w szybszym tempie niepotrzebnie skomplikowana pedalizacja Wf (→Wa) być może także nie w pełni odzwierciedla zamysł Chopina – por. podobne t. 32-34. Dlatego w tekście głównym proponujemy rozwiązanie wariantowe, pozostawiając ewentualne zastosowanie pedału na 2. mierze t. 13 decyzji wykonawcy.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy Wn , Niedokładności KG

t. 17-21

Utwór: op. 35, Sonata b-moll, cz. II

Łuk do t. 21 w KG

!!!   miniat: t. 20 i 1. oktawa 21 (z laską w górę), tylko l.r.        TGTU

Bez łuku w Wf1

Łuk w t. 17-20 w Wf2 (→Wa,Wf3→Wf4) i Wn

do ostatniej oktawy t. 20 (bez kawałka w 21)
..

Brak łuku w Wf1 to niewątpliwie przeoczenie sztycharza, poprawione – z pewnością na podstawie [A] – w Wf2. Nie jest natomiast jasne, jaki miał być w zamyśle Chopina zasięg tego łuku, gdyż źródła oparte na [A] wydają się przekazywać różne wersje, a zarówno kopista, jak i sztycharz Wf nie zawsze wiernie odtwarzali zapis Chopina. W dodatku łuk KG, mimo że wyraźnie sięga początku t. 21, nie jest jednoznaczny – początek łuku również przekracza kreskę taktową, co nie może przecież oznaczać jego rozpoczęcia w t. 16. Z pomocą przychodzi repryza (t. 205-209), w której sztycharz Wf1, patrząc na to samo miejsce [A], odczytał łuk inaczej niż za pierwszym razem, za to zgodnie z bardziej prawdopodobnym, dosłownym odczytaniem KG. Z tego względu w tekście głównym podajemy łuk dochodzący aż do Es1-Es. Patrz też t. 61-65.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy Wf , Adiustacje Wf , Niedokładności KG

t. 21-25

Utwór: op. 35, Sonata b-moll, cz. II

Znaki artykulacji w t. 21 w KG (→Wn)

!!!   miniat: nic.             TGTU, ale tylko 21

Bez znaków w Wf

Znaki artykulacji w 3 taktach w Wa

TGTU 21, 23 i 25
..

Znaki artykulacyjne – kropki i akcent – w t. 21 mogły być dopisane w KG (→Wn) przez Chopina. Należy je niewątpliwie uważać za obowiązujące także w następnych podobnych taktach 23 i 25-27. Ideę tę zrealizowano częściowo w Wa, w którym te same oznaczenia dodano w t. 21, 23 i 25, co można przypisać interwencji Chopina w podkładzie do tego wydania. Patrz też t. 210-213.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Autentyczne korekty KG , Autentyczne korekty Wa

t. 22-24

Utwór: op. 35, Sonata b-moll, cz. II

Bez znaków w źródłach

!!!   miniat: nic.

Kliniki w t. 22 i 24 proponowane przez redakcję
..

Wobec znaków artykulacji w sąsiednich t. 21, 23 i 25 (zgodnych z t. 1, 3 i 5), brak kliników w t. 22 i 24 mógłby błędnie sugerować inne wykonanie niż w t. 2 i 4.

kategoria redakcyjna: Adiustacje redakcyjne

t. 22-24

Utwór: op. 35, Sonata b-moll, cz. II

Bez znaków w KG (→Wn)

!!!   miniat: te akordy w t. 22 i 24, z przerwą i numerami taktów, tylko dolna 5-linia, ścieśnione.       Tu pusta klisza 

Arpeggia w t. 24 w Wf

Arpeggia w Wa
..

Mimo że arpeggia l.r. w t. 22 i 24 zanotowane są w źródłach niedokładnie, ich obowiązywanie nie ulega wątpliwości – wężyki w t. 2 i 4 z pewnością należy uważać za wskazówkę dotyczącą wszystkich dalszych powtórzeń tych akordów. Dodane w Wa znaki w t. 22 mogłyby pochodzić od Chopina, ale bardziej prawdopodobna wydaje się tu adiustacja wydawcy.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Adiustacje Wa