Zagadnienia : Autentyczne korekty Wf
- « Poprzednia
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
- Następna »
t. 32
|
Utwór: op. 64 nr 2, Walc cis-moll
..
Zmiana cis na Cis to z pewnością efekt Chopinowskiej ingerencji w ostatniej fazie korekt Wf (→Wa). Podobnie w t. 160. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany zagadnienia: Zmiany akompaniamentu , Autentyczne korekty Wf , Zmiany rejestru basu |
|||||||||
t. 39
|
Utwór: op. 64 nr 2, Walc cis-moll
..
Nie jest jasne, jak doszło do przesunięcia początku łuku w Wf – można podejrzewać korektę Chopina, ale znacznie bardziej prawdopodobna wydaje się błędna interpretacja A przez sztycharza, sprowokowana być może kształtem lewego końca rękopiśmiennego łuku. Za rozpoczęciem łuku od początku taktu przemawia łuk rozpoczynający się w analogicznym t. 55. Porównanie z tym taktem mogło się przyczynić do nieuwzględnienia wersji Wf przez oparte na nim Wn i Wa. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Niedokładności Wn , Niedokładności Wf , Niedokładności Wa , Autentyczne korekty Wf |
|||||||||
t. 45-61
|
Utwór: op. 64 nr 2, Walc cis-moll
..
Ćwierćnuta konkretyzująca brzmienie akordu neapolitańskiego w t. 45 i 61 przeszła kilkuetapową ewolucję od As do skorygowanej wersji Wf (→Wa). Zmianie ulegała zarówno treść akordu (dwudźwięku), jak i moment jego uderzenia. W tekście głównym podajemy najpóźniejszą wersję, wprowadzoną w ostatniej fazie korekty Wf. Wersja As nie jest jednoznaczna – przyjmujemy, że nie ma tam nuty fis, co zapewnia możliwość wyboru każdej z niewątpliwie lub potencjalnie autentycznych wersji źródłowych. Kasowniki obniżające dis1 na d1 znajdują sie tylko w wydaniach (niewiadomego pochodzenia ołówkowy znak w AI podajemy w nawiasie), ale partia pr.r. nie pozostawia tu wątpliwości co do użycia akordu neapolitańskiego. kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany zagadnienia: Przeoczenia znaków aktualnej tonacji , Autentyczne korekty Wf , Ostatni znak przykluczowy , Niedokładności A |
|||||||||
t. 64
|
Utwór: op. 64 nr 2, Walc cis-moll
..
W A Chopin wprowadził tu tylko cztery bemole przykluczowe. Swoją pomyłkę sprostował następnie w ostatniej korekcie Wf (→Wa), myląca notacja pozostała jednak niepoprawiona w Wn. Co ciekawe, AI ma poprawną pisownię, a i w As, mimo że zmiana tonacji przed częścią Des-dur nie jest w ogóle oznaczona, brak bemoli przed większością nut ges i obecność kasowników przed g sugeruje pięć bemoli przykluczowych. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Informacje źródłowe i stylistyczne zagadnienia: Błędy A , Autentyczne korekty Wf , Ostatni znak przykluczowy |
|||||||||
t. 65-96
|
Utwór: op. 64 nr 2, Walc cis-moll
..
W A (→Wn) cała ta część notowana jest z czterema bemolami przy kluczu. W korekcie Wf (→Wa) Chopin zmienił zapis na zgodny z panującą w tej części tonacją Des-dur. Prawidłowy zapis z pięcioma bemolami ma także AI. Notacja As, w której znaki przykluczowe dla tej części w ogóle nie są wpisane, nie pozwala na jednoznaczną odpowiedź, czy Chopin uważał bemole przed nutami ges za potrzebne, czy nie – pisał je w t. 68-70 i 79-80, a pomijał w t. 71-76. Wyraźne ślady niepewności co do liczby znaków przykluczowych odnajdujemy w zapisie np. Mazurków gis op. 33 nr 1 czy cis op. 63 nr 3, a mniej wyraźne – także w wielu miejscach innych kompozycji. Ponieważ różnica w żaden sposób nie wpływa na brzmienie muzyki, a notacja z pięcioma bemolami, wygodniejsza dla czytającego, została ostatecznie wprowadzona przez Chopina, przyjmujemy ją jako jedyną i nie odnotowujemy różnic zapisu wynikających z odmiennej liczby znaków przykluczowych. Oryginalny zapis A i Wn przekazują ich wersje "transkrypcja". kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Informacje źródłowe i stylistyczne zagadnienia: Wahania Chopina , Błędy A , Autentyczne korekty Wf , Ostatni znak przykluczowy |
- « Poprzednia
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
- Następna »