|
a-d1 na 2. mierze w As, interpretacja kontekstowa |
|
|
fis-a-d1 na 2. mierze w AI, interpretacja kontekstowa |
|
|
||
|
Ćwierćnuta konkretyzująca brzmienie akordu neapolitańskiego w t. 45 i 61 przeszła kilkuetapową ewolucję od As do skorygowanej wersji Wf (→Wa). Zmianie ulegała zarówno treść akordu (dwudźwięku), jak i moment jego uderzenia. W tekście głównym podajemy najpóźniejszą wersję, wprowadzoną w ostatniej fazie korekty Wf. Wersja As nie jest jednoznaczna – przyjmujemy, że nie ma tam nuty fis, co zapewnia możliwość wyboru każdej z niewątpliwie lub potencjalnie autentycznych wersji źródłowych.
Kasowniki obniżające dis1 na d1 znajdują sie tylko w wydaniach (niewiadomego pochodzenia ołówkowy znak w AI podajemy w nawiasie), ale partia pr.r. nie pozostawia tu wątpliwości co do użycia akordu neapolitańskiego.
Podobnie w t. 109 i 125, patrz też t. 173 i 189.
Porównaj to miejsce w źródłach »
kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany
zagadnienia: Przeoczenia znaków aktualnej tonacji, Autentyczne korekty Wf, Ostatni znak przykluczowy, Niedokładności A
notacja: Wysokość