Zagadnienia : Ostatni znak przykluczowy
|
t. 45-61
|
Utwór: op. 64 nr 2, Walc cis-moll
..
Ćwierćnuta konkretyzująca brzmienie akordu neapolitańskiego w t. 45 i 61 przeszła kilkuetapową ewolucję od As do skorygowanej wersji Wf (→Wa). Zmianie ulegała zarówno treść akordu (dwudźwięku), jak i moment jego uderzenia. W tekście głównym podajemy najpóźniejszą wersję, wprowadzoną w ostatniej fazie korekty Wf. Wersja As nie jest jednoznaczna – przyjmujemy, że nie ma tam nuty fis, co zapewnia możliwość wyboru każdej z niewątpliwie lub potencjalnie autentycznych wersji źródłowych. Kasowniki obniżające dis1 na d1 znajdują sie tylko w wydaniach (niewiadomego pochodzenia ołówkowy znak w AI podajemy w nawiasie), ale partia pr.r. nie pozostawia tu wątpliwości co do użycia akordu neapolitańskiego. kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany zagadnienia: Przeoczenia znaków aktualnej tonacji , Autentyczne korekty Wf , Ostatni znak przykluczowy , Niedokładności A |
|||||||||
|
t. 45-62
|
Utwór: op. 64 nr 2, Walc cis-moll
..
W As nie ma kasowników przed d2, g2 i d3 w t. 45-46. Mimo że także w l.r. nie ma
Podobnie w t. 61-62, będących w As niewypisanym powtórzeniem t. 45-46. kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach zagadnienia: Przeoczenia znaków aktualnej tonacji , Ostatni znak przykluczowy |
|||||||||
|
t. 64
|
Utwór: op. 64 nr 2, Walc cis-moll
..
W A Chopin wprowadził tu tylko cztery bemole przykluczowe. Swoją pomyłkę sprostował następnie w ostatniej korekcie Wf (→Wa), myląca notacja pozostała jednak niepoprawiona w Wn. Co ciekawe, AI ma poprawną pisownię, a i w As, mimo że zmiana tonacji przed częścią Des-dur nie jest w ogóle oznaczona, brak bemoli przed większością nut ges i obecność kasowników przed g sugeruje pięć bemoli przykluczowych. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Informacje źródłowe i stylistyczne zagadnienia: Błędy A , Autentyczne korekty Wf , Ostatni znak przykluczowy |
|||||||||
|
t. 65-96
|
Utwór: op. 64 nr 2, Walc cis-moll
..
W A (→Wn) cała ta część notowana jest z czterema bemolami przy kluczu. W korekcie Wf (→Wa) Chopin zmienił zapis na zgodny z panującą w tej części tonacją Des-dur. Prawidłowy zapis z pięcioma bemolami ma także AI. Notacja As, w której znaki przykluczowe dla tej części w ogóle nie są wpisane, nie pozwala na jednoznaczną odpowiedź, czy Chopin uważał bemole przed nutami ges za potrzebne, czy nie – pisał je w t. 68-70 i 79-80, a pomijał w t. 71-76. Wyraźne ślady niepewności co do liczby znaków przykluczowych odnajdujemy w zapisie np. Mazurków gis op. 33 nr 1 czy cis op. 63 nr 3, a mniej wyraźne – także w wielu miejscach innych kompozycji. Ponieważ różnica w żaden sposób nie wpływa na brzmienie muzyki, a notacja z pięcioma bemolami, wygodniejsza dla czytającego, została ostatecznie wprowadzona przez Chopina, przyjmujemy ją jako jedyną i nie odnotowujemy różnic zapisu wynikających z odmiennej liczby znaków przykluczowych. Oryginalny zapis A i Wn przekazują ich wersje "transkrypcja". kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Informacje źródłowe i stylistyczne zagadnienia: Wahania Chopina , Błędy A , Autentyczne korekty Wf , Ostatni znak przykluczowy |
|||||||||
|
t. 97
|
Utwór: op. 64 nr 2, Walc cis-moll
..
W AI, oznaczając powrót do tonacji cis-moll, Chopin wpisał przy kluczu 5 krzyżyków. Tego typu błędy zdarzyły mu się kilkakrotnie, nawet w utworach (wersjach) opublikowanych – por. t. 65-96. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Błędy A , Ostatni znak przykluczowy |
przed d1, przewidywaną przez Chopina wysokość tych nut zgodną z późniejszymi źródłami (w których kasowniki są wpisane) można wywnioskować z zapisu – obecność krzyżyków przed gis2 (t. 46) i dis3 (t. 47) dowodzi, że: