mUltimate Chopin

op. 64 nr 2, Walc cis-moll

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis

Zagadnienia : Wahania Chopina

t. 8-24

Utwór: op. 64 nr 2, Walc cis-moll

cis1 ×3 w As, 1. wersja, prawdopodobne odczytanie

!!!   miniat: jak widać.            EZnieU1 (obie ręce) – tr = puste;          red = to samo w obu taktach (w t. 24 trzeba zrobić identyczną wersję jak w t. 8).

d1 ×3 w As, 2. wersja, interpretacja kontekstowa

d1-d1-cis1 w As, 1. wersja, możliwe odczytanie,
lub
d1-d1-cis1 w AI

EZnieU (obie ręce). Dorobić w t. 24 (bez # dis oba razy)

d1-cis1-cis1 w A (→Wf→Wn,Wa)

EZTU w obu taktach ( z # dis oba razy)
..

W t. 8 wersja pr.r. przyjęta przez nas jako tekst As (zapisana w ciągu głównym linii tekstu As) jest częściowo hipotetyczna, gdyż 1. ósemka jest zamazana, a w drugiej dolna nuta jest niejasna. Za alternatywne odczytanie tego zapisu można uważać wersję AI (nie uwzględniając rytmu). Druga z podanych wersji As wpisana jest nad pr.r. i pod l.r. pierwszej, przypuszczalnie w intencji późniejszego wyboru jednej z nich. W wersji przygotowanej do druku Chopin zdecydował się w pr.r. na wersję pośrednią, w której d1 pojawia się tylko w 1. ósemce, a w l.r. powrócił do wersji pierwotnej.
Brak  przed d1 w alternatywnej wersji As jest oczywistą niedokładnością – znak znajduje się w poprzednim takcie.

W t. 24 wszystkie źródła mają te same wersje, co w t. 8.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany

zagadnienia: Wahania Chopina

t. 18

Utwór: op. 64 nr 2, Walc cis-moll

Ćwierćnuta i a-cis1 w As (odczyt dosłowny)

Ćwierćnuta i ais-cis1 w As (prawdopodobna interpretacja)

Ćwierćnuta i a-cis1-dis1 w AI (odczyt dosłowny)

Ćwierćnuta i ais-cis1-dis1 w AI (prawdopodobna interpretacja)

Półnuta i ais-cis1 w A (→Wf→Wn,Wa)

TGTU
..

Tak jak w t. 2, we wcześniejszych rękopisach nie ma  podwyższającego a na ais, co prawdopodobnie jest przeoczeniem. Pomijając kwestię tego , mamy w tym takcie trzy wersje akompaniamentu, z których pierwsza i trzecia różnią się jedynie wartością rytmiczną podstawy basowej (co w praktyce najprawdopodobniej oznacza głównie zmianę sposobu jej przedłużenia – domyślnie pedałem w As i ręką w A). Można tu więc mówić o wahaniu Chopina, który w AI, napisanym pomiędzy As i A, wpisał nieco odmienną wersję.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany

zagadnienia: Wahania Chopina , Przeoczenia znaków aktualnej tonacji

t. 27-28

Utwór: op. 64 nr 2, Walc cis-moll

cis2 powtórzone w As i A (→Wf→Wa,Wn1cis,Wn1op→Wn2op→Wn3op)

cis2 przetrzymane w AI, WfD i Wn2cis
..

Źródła ilustrują tu wahanie Chopina – cis2 jest powtórzone w As i A (→Wf→Wa,Wn; oprócz Wn2cis), ale przetrzymane w AI i WfD. W tekście głównym podajemy wersję źródła podstawowego, czyli A, zwłaszcza że w autografie tym Chopin najprawdopodobniej skreślił właśnie łuk przetrzymujący tę nutę. Por. też t. 29-30.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany

zagadnienia: Naniesienia w egzemplarzach lekcyjnych , Dopiski WfD , Poprawki A , Wahania Chopina

t. 40-56

Utwór: op. 64 nr 2, Walc cis-moll

Bez znaku w As i A (→Wf→WaC) – fis2

!!!   miniat: 2 ostatnie ósemki t. 40, tylko górna 5-linia, bez wideł, palców i łuku.              Tu pusta klisza 

 w AI – fisis2

przed ostatnią nutą

 w Wn i WaW1 (→WaW2) – fis2
..

Na ostatniej ósemce t. 40 i 56 zarówno fis2 w As, jak i fisis2 w AI zapisane są w sposób niebudzący wątpliwości. Dowodzi to, że pracując nad Walcem, Chopin z pewnością rozważał dwie wersje tej nuty. W tej sytuacji pozostawienie jej w A (→Wf) bez znaku chromatycznego nie pozwala na odczytanie intencji Chopina z zupełną pewnością. W tekście głównym przyjmujemy interpretację zgodną z obowiązującą normą, precyzując jednak brzmienie za pomocą ostrzegawczego .

Wersja WaC jest z pewnością pomyłkowa.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne; Poprawki i zmiany

zagadnienia: Znaki chromatyczne w różnych oktawach , Wahania Chopina , Zmiany linii głównej

t. 65-96

Utwór: op. 64 nr 2, Walc cis-moll

..

W A (→Wn) cała ta część notowana jest z czterema bemolami przy kluczu. W korekcie Wf (→Wa) Chopin zmienił zapis na zgodny z panującą w tej części tonacją Des-dur. Prawidłowy zapis z pięcioma bemolami ma także AI. Notacja As, w której znaki przykluczowe dla tej części w ogóle nie są wpisane, nie pozwala na jednoznaczną odpowiedź, czy Chopin uważał bemole przed nutami ges za potrzebne, czy nie – pisał je w t. 68-70 i 79-80, a pomijał w t. 71-76. Wyraźne ślady niepewności co do liczby znaków przykluczowych odnajdujemy w zapisie np. Mazurków gis op. 33 nr 1 czy cis op. 63 nr 3, a mniej wyraźne – także w wielu miejscach innych kompozycji.

Ponieważ różnica w żaden sposób nie wpływa na brzmienie muzyki, a notacja z pięcioma bemolami, wygodniejsza dla czytającego, została ostatecznie wprowadzona przez Chopina, przyjmujemy ją jako jedyną i nie odnotowujemy różnic zapisu wynikających z odmiennej liczby znaków przykluczowych. Oryginalny zapis A i Wn przekazują ich wersje "transkrypcja".

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Informacje źródłowe i stylistyczne

zagadnienia: Wahania Chopina , Błędy A , Autentyczne korekty Wf , Ostatni znak przykluczowy