Wysokość
|
t. 92-93
|
Utwór: op. 64 nr 2, Walc cis-moll
..
Widoczna ewolucja partii akompaniującej polegała zasadniczo na coraz wcześniejszym wprowadzaniu czterodźwięku zmniejszonego – w As na ostatniej mierze t. 93, w AI o ćwierćnutę wcześniej, w wersji przeznaczonej do druku – już w t. 92. W obu wcześniejszych autografach takty te są dokładnym powtórzeniem t. 76-77 (także w melodii), natomiast w wersji ostatecznej Chopin wyraźnie zróżnicował klimat kulminacyjnego punktu frazy – za pierwszym razem zmniejszony akord w naturalny sposób wprowadza kadencję Des-dur, za drugim przebieg harmoniczny ulega na tym akordzie dramatycznemu zawieszeniu, a opadająca fraza pr.r. starannie już unika jakichkolwiek skojarzeń z tonacją Des-dur. kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy Wf , Adiustacje Wn , Zmiany akompaniamentu |
||||||||||||
|
t. 93-96
|
Utwór: op. 64 nr 2, Walc cis-moll
..
Wpisane w As cztery wersje tych taktów ilustrują ewolucję koncepcji zakończenia tej części. Motorem zmian był jak się wydaje przebieg harmoniczny – od prostego zastąpienia końcowej toniki jej minorową wersją w pierwszej redakcji, poprzez trzytaktową modulację z użyciem charakterystycznego akordu prowadzącego (można go interpretować np. jako alterowaną subdominantę fisis-a-cis-e) w drugiej, aż do zawieszenia przebiegu harmonicznego na czterodźwięku zmniejszonym w dwóch ostatnich (patrz też uwaga do t. 92-93). Jeśli chodzi o linię melodyczną, to najważniejsze przemiany dokonywały się w dwóch ostatnich taktach. Chopin wyszedł od powtórzenia frazy z t. 77-80 ze zmianą jedynie w ostatnim takcie, mającym charakter łącznika z początkiem refrenu. W następnych wersjach zmiany pojawiają się coraz wcześniej, widać też, że dwa elementy, które następnie złożyły się na wersję ostateczną – doprowadzenie frazy do gis1, a nie gis2, oraz opadająca septyma zmniejszona fes2-g1 (zapisana początkowo jako e2-g1) – pojawiły się już w drugiej wersji, ale z septymy Chopin jeszcze potem przejściowo zrezygnował. Warto też zauważyć, że obie wersje melodii użyte w wykończonych redakcjach utworu (AI i wersja opublikowana) są już wpisane w As.
Ze względu na brak wskazania definitywnej wersji za tekst As przyjmujemy tę najwcześniejszą. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany zagadnienia: Wahania Chopina , Zmiany akompaniamentu , Zmiany linii głównej |
||||||||||||
|
t. 97
|
Utwór: op. 64 nr 2, Walc cis-moll
..
Takt ten występuje w As w dwóch wersjach, z których tylko druga jest szkicowo wypisana. Istnienie pierwszej wersji wynika z zakończenia poprzedniej części, którego najwcześniejsza wersja prowadzi do niewypisanego powtórzenia t. 33. Oznacza to, że 1. nutą t. 97 jest w tej wersji gis2. Tak jak w poprzednich taktach, tę właśnie najwcześniejszą wersję podajemy jako tekst As. Druga, zapisana wersja stanowi kontynuację 2. wersji zakończenia poprzedniej części i jako 1. ósemkę ma gis1, jak w pozostałych źródłach (wersja ta domyślnie obowiązuje także w 3. i 4. wersji t. 94-96). kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany |
||||||||||||
|
t. 97
|
Utwór: op. 64 nr 2, Walc cis-moll
..
W AI, oznaczając powrót do tonacji cis-moll, Chopin wpisał przy kluczu 5 krzyżyków. Tego typu błędy zdarzyły mu się kilkakrotnie, nawet w utworach (wersjach) opublikowanych – por. t. 65-96. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Błędy A , Ostatni znak przykluczowy |
||||||||||||
|
t. 97
|
Utwór: op. 64 nr 2, Walc cis-moll
..
We wpisanej w As 2. wersji zakończenia części Des-dur naszkicowany został także t. 97. W partii l.r. zapisane zostały dwie pierwsze ćwierćnuty – przyjmujemy, że trzecia jest powtórzeniem drugiej, jak we wszystkich pozostałych wersjach Walca. Zwraca przy tym uwagę użycie akordu septymowego gis-dis1-fis1 zamiast kwinty gis-dis1 – zdaniem redakcji wersja ta była przewidziana tylko jako kontynuacja charakterystycznego postępu harmonicznego 2. wersji t. 94-96 (w przeciwieństwie do wersji pr.r., która z pewnością obowiązuje także w 3. i 4. wersji). kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany |
podwyższającego ges1 na g1 w t. 93, który stał się potrzebny po dodaniu 5. bemola w oznaczeniu przykluczowym – por. t. 
