Widoczna ewolucja partii akompaniującej polegała zasadniczo na coraz wcześniejszym wprowadzaniu czterodźwięku zmniejszonego – w As na ostatniej mierze t. 93, w AI o ćwierćnutę wcześniej, w wersji przeznaczonej do druku – już w t. 92. W obu wcześniejszych autografach takty te są dokładnym powtórzeniem t. 76-77 (także w melodii), natomiast w wersji ostatecznej Chopin wyraźnie zróżnicował klimat kulminacyjnego punktu frazy – za pierwszym razem zmniejszony akord w naturalny sposób wprowadza kadencję Des-dur, za drugim przebieg harmoniczny ulega na tym akordzie dramatycznemu zawieszeniu, a opadająca fraza pr.r. starannie już unika jakichkolwiek skojarzeń z tonacją Des-dur.
W Wf nie ma 
podwyższającego ges1 na g1 w t. 93, który stał się potrzebny po dodaniu 5. bemola w oznaczeniu przykluczowym – por. t. 64-96. Niedopatrzenie poprawiono w Wa. Znak dodano – niepotrzebnie – również w Wn2cis.
Porównaj to miejsce w źródłach»
kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany
zagadnienia: Adiustacje Wa, Błędy Wf, Adiustacje Wn, Zmiany akompaniamentu
notacja: Wysokość