op. 2, Wariacje B-dur
op. 10, 12 Etiud
op. 11, Koncert e-moll
op. 21, Koncert f-moll
op. 22, Polonez Es-dur
op. 24, 4 Mazurki
op. 25, 12 Etiud
op. 26, 2 Polonezy
op. 27, 2 Nokturny
op. 28, 24 Preludia
op. 30, 4 Mazurki
op. 35, Sonata b-moll
op. 50, 3 Mazurki
op. 63, 3 Mazurki
op. 25 nr 2, Etiuda f-moll
Źródła
- Autograf fragmentu
- Autograf okolicznościowy
- Kopia Delfiny Potockiej
- Kopia Gutmanna
- Wydanie francuskie
- Pierwsze wydanie francuskie
- Poprawiony nakład Wf1
- Egzemplarz Dubois
- Egzemplarz Jędrzejewiczowej
- Egzemplarz Stirling
- Wydanie niemieckie
- Pierwsze wydanie niemieckie
- Poprawiony nakład Wn1
- Wadliwy nakład Wn1
- Drugie wydanie niemieckie
- Zmieniony nakład Wn2
- Wydanie angielskie
- Pierwsze wydanie angielskie
- Poprawiony nakład Wa1
- Zmieniony nakład Wa2
KG - Kopia Gutmanna
| Data: | X 1836 – VI 1837 |
| Tytuł: | 2me Etude |
| Dedykacja: | Mme la Csse d'Agoult |
Kopia sporządzona przez Adolfa Gutmanna, ucznia Chopina i kopistę wielu jego dzieł. Służyła za podkład do pierwszego wydania niemieckiego Etiudy. Podkładem dla KG był zaginiony autograf, [A], prawdopodobnie użyty następnie jako podkład do Wf lub Wa. Datowanie rękopisu oparte jest na tych samych przesłankach, które zostały przedstawione w charakterystyce A Etiudy As nr 1.
KG przekazuje wersję utworu, w której pewne szczegóły notacji zostały opracowane najstaranniej, np. poprawiona przez Chopina pedalizacja w t. 19, 24 i 26 (w ogóle zdecydowana większość znaków pedalizacyjnych w KG wpisana jest przez Chopina). Rękę kompozytora można też rozpoznać w kilku innych sytuacjach (np. crescendo w t. 39-40, 
w t. 43), co świadczy o dość starannym przejrzeniu tego rękopisu przez kompozytora.
Z drugiej strony, KG zawiera różnego kalibru błędy i niedokładności, m.in.:
-
przeoczenia różnych elementów, np. pary widełek
w t. 7-8; - niedokładne, często zbyt daleko sięgające łuki, np. w t. 57.
| Oryginał w: | Biblioteka Narodowa, Warszawa |
| Sygnatura: | Mus 217 |
