Wysokość
- « Poprzednia
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
- Następna »
t. 8
|
Utwór: op. 10 nr 10, Etiuda As-dur
..
Wersja Wf1 to wynik pomyłki sztycharza w oznaczeniu zasięgu przenośnika oktawowego, który w tym wydaniu kończy się o ósemkę za wcześnie. Zarówno w Wf2, jak i Wa błąd poprawiono. W Wn ta seksta, również zapisana z użyciem przenośnika, znajduje się wprawdzie na prawidłowej wysokości, ale przenośnikiem objęto błędnie także następną ósemkę. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy Wf , Błędy Wn , Autentyczne korekty Wf |
||||||||
t. 8
|
Utwór: op. 10 nr 10, Etiuda As-dur
..
Brak przed przedostatnią ósemką to najprawdopodobniej pomyłka Chopina w A (→Wf). Znak dodali adiustatorzy zarówno w Wn, jak i w Wa. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Adiustacje Wa , Przeoczenia odwołania alteracji , Adiustacje Wn , Błędy A |
||||||||
t. 10-14
|
Utwór: op. 10 nr 10, Etiuda As-dur
..
Ostrzegawczy przed es2 na początku t. 14 został dodany w korekcie Wf (→Wn,Wa). Dodajemy odpowiedni znak także w analogicznej sytuacji w t. 10. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne zagadnienia: Znaki ostrzegawcze , Autentyczne korekty Wf |
||||||||
t. 13
|
Utwór: op. 10 nr 10, Etiuda As-dur
..
Brak kasowników przed sekstą na 6. ósemce taktu jest niewątpliwym przeoczeniem Chopina w A (→Wf). Znak przed górną nutą dodano zarówno w Wn, jak i w Wa, jednak podwyższający des2 na d2 uzupełniono tylko w Wn2 (→Wn3→Wn4). Brak tego ostatniego znaku rzutuje też na brzmienie przedostatniej ósemki taktu. Tę niedokładność zauważono w korekcie Wf (→Wn,Wa), dodając przed tą ósemką . kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach zagadnienia: Adiustacje Wa , Znaki chromatyczne w różnych oktawach , Adiustacje Wn |
||||||||
t. 16
|
Utwór: op. 10 nr 10, Etiuda As-dur
..
Obie wersje można tu uważać za uzasadnione zarówno od strony muzycznej, jak i źródłowej. W wersji A Chopin unika potrojenia nuty prowadzącej g1. Wersję Wf (→Wn,Wa) można uważać za zaakceptowaną przez Chopina, który korygując Wf wprowadzał zmiany m.in. w tym właśnie takcie (pedalizacja). Figura akompaniamentu ma w tej wersji schemat podobny do figur w poprzednim takcie i jest identyczna z figurą użytą w t. 8. W tekście głównym przyjmujemy wersję źródła podstawowego, czyli Wf. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Błędy Wf , Błąd tercjowy |
- « Poprzednia
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
- Następna »