mUltimate Chopin

op. 38, Ballada F-dur

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis
Filtrowanie: 
Kategoria
Wszystkie
Niejasności graficzne
Interpretacje merytoryczne
Różnice w źródłach
Adiustacje redakcyjne
Poprawki i zmiany
Informacje źródłowe i stylistyczne
Wysokość
Wszystkie
Wysokość
Rytm
Łuki
Artykulacja, akcenty, widełki
Określenia słowne
Pedalizacja
Palcowanie
Ozdobniki
Skróty pisowni i inne
Ważność
Wszystkie
Ważne
Główne
Cofnij Wyczyść

Wysokość

t. 53

Utwór: op. 38, Ballada F-dur

Partia pr.r. w A (→Wf,Wa).

miniatura+klisza: jak w opisie adnotacji

KG (→Wn1→Wn2)

miniatura: wariant z KG jak w opisie; klisza transkrypcji: jak w opise wariantu KG, ale bez bemola; klisza redakcji: wariant z KG jak w opisie, z bemolem.

Wn3

, wariant KG jak w opisie (z bemolem przy es2)
..

W A początek taktu brzmiał pierwotnie:

Chopin zmienił go następnie na wersję, którą podają Wf i Wa:

Powyższą zmianę uwzględniono także w KG, w której jednak Chopin własnoręcznie zmienił to miejsce jeszcze raz; nową wersję wydrukowano na tej podstawie w Wn1 (→Wn2). Wersję tę uważamy za ostateczną z jednym wszakże zastrzeżeniem – uzupełniamy pominięty przy poprawce  obniżający e2 na es2. Uzupełnienie to, nie takie oczywiste bez znajomości historii Chopinowskich poprawek, wprowadzono dopiero w Wn3.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany

zagadnienia: Poprawki A , Błędy wynikające z poprawek , Adiustacje Wn , Autentyczne korekty KG

t. 54

Utwór: op. 38, Ballada F-dur

..

Uzupełniamy przeoczony  podwyższający f na fis w pr.r. To oczywiste przeoczenie poprawiono też w Wa i Wn.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Znaki chromatyczne w różnych oktawach , Adiustacje Wn , Przeoczenia znaków aktualnej tonacji

t. 55

Utwór: op. 38, Ballada F-dur

Odczyt dosłowny A (→KG,Wf1) – nuty e

Nuty es w Wf2 (→Wf3), Wa i Wn, interpretacja kontekstowa A (→KG,Wf1)
..

W A (→KG,Wf1) nie ma w tym takcie żadnych znaków chromatycznych. Nuty es (w różnych oktawach), występujące w dwóch poprzednich taktach i w kilku następnych, w tym w analogicznym t. 57, wskazują na pominięcie tu przez Chopina bemoli obniżających e na es, jedną z najczęstszych pomyłek, jakie zdarzało mu się popełniać. Wniosek ten potwierdza dodanie w Wf2 (→Wf3)  obniżającego e3 na es3. W Wf3 dodano także dwa pozostałe potrzebne w tym takcie bemole, jednak jeden z nich postawiono błędnie przed górną nutą tercji, tak iż obniża g2 na ges2 (pomyłkę tę koryguje ołówkowy wpis w WfD, por. też t. 57). W Wn i Wa dodano wszystkie trzy niezbędne bemole.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Naniesienia w egzemplarzach lekcyjnych , Adiustacje Wa , Błędy Wf , Dopiski WfD , Błędy wynikające z poprawek , Błąd tercjowy , Adiustacje Wn , Przeoczenia znaków aktualnej tonacji , Adiustacje Wf

t. 55

Utwór: op. 38, Ballada F-dur

..

W WfD znajduje się ołówkowy wpis, pochodzący prawdopodobnie od Chopina – skreślenie błędnie zapisanego obniżającego g2 na ges2 i dopisanie prawidłowego znaku obniżającego e2 na es2. 

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Naniesienia w egzemplarzach lekcyjnych , Dopiski WfD

t. 56

Utwór: op. 38, Ballada F-dur

..

Na początku taktu w Wf1 przeoczono  podwyższający f na fis. Ponieważ w Wf nuta ta zapisana jest na dolnej pięciolinii, błąd dotyczy także 4. szesnastki l.r. Taki układ graficzny mają też pozostałe źródła, oprócz Wn2 (→Wn3), w których partię pr.r. umieszczono od początku na górnej pięciolinii, jak w naszych transkrypcjach. W rezultacie  przed 4. szesnastką potrzebny był tylko w nakładach drugiego wydania niemieckiego.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy Wf , Autentyczne korekty Wf