mUltimate Chopin

op. 38, Ballada F-dur

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis

Zagadnienia : Adiustacje Wf

t. 69

Utwór: op. 38, Ballada F-dur

Akord w A (→Wa,KG→Wn)

Oktawa w Wf
..

Oktawa w Wf jest zapewne następstwem przeoczenia sztycharza Wf1, choć brak uzupełnienia wewnętrznej nuty w późniejszych korektach może dziwić. Zarówno w Wf2, jak i w Wf3 dokonywano  bowiem poprawek w tym takcie i na tej pięciolinii – w Wf2 skorygowano przenośnik oktawowy, a w Wf3 dodano bemole obniżające e2(3) na es2(3) i a3 na as3. Mimo to błąd jest zdaniem redakcji najbardziej prawdopodobnym wytłumaczeniem braku wewnętrznej nuty w tej oktawie, a sankcjonujące go uzupełnienia w Wf3 stanowią mocny argument za przynajmniej częściową nieautentycznością zmian wprowadzanych w tym wydaniu.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy Wf , Adiustacje Wn , Adiustacje Wf

t. 88-89

Utwór: op. 38, Ballada F-dur

Łuk w A (→Wa,KG→Wn)

Wf
..

Nieprzerwany – mimo pauz i fermaty – łuk Wf jest najprawdopodobniej błędny.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wf

t. 92

Utwór: op. 38, Ballada F-dur

..

W A (→KG,Wa) środkowy dźwięk a1 na 2. miarę pr.r. przydzielony jest do dolnego głosu. Uznając taki podział na głosy, adiustatorzy Wf i Wn skrócili wartość tej nuty, usuwając kropkę przedłużającą. Brak powtórzenia a1 na ostatniej ósemce (por. t. 94) wskazuje raczej na konieczność zatrzymania tej nuty do końca taktu, zgodnie z notacją A. Dlatego w tekście głównym poprawiamy nielogiczny w tej sytuacji podział na głosy, wzorując się na podobnych t. 38 i 40. Pisząc ten akord, Chopin pomyślał już być może o t. 94, co spowodowało pomyłkę.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wn , Adiustacje Wf , Niedokładności A

t. 95-97

Utwór: op. 38, Ballada F-dur

Łuki w A

=TGTU

Łuki w KG i Wa

Łuki w Wn

Jeden łuk w Wf
..

Łukowanie w A w t. 95-97, podobnie jak we wcześniejszych taktach, zostało niedokładnie odczytane przez kopistę i sztycharzy – w KG i Wa łuk z t. 95 nie dochodzi do t. 96, a w Wf zazębiające się łuki zinterpretowano jako jeden łuk. W Wn błędnie zinterpretowano końcówkę łuku-tenuto w t. 97, doprowadzając łuk do początku t. 98.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładne łuki A , Niedokładności Wa , Adiustacje Wf , Niedokładności KG

t. 98-104

Utwór: op. 38, Ballada F-dur

Łuki w A, interpretacja kontekstowa

Jeden łuk w Wf

Jeden łuk w KG (→Wn)

Łuki w Wa
..

W A i KG t. 99 jest ostatnim na stronie, co  w obu rękopisach spowodowało błędy w zapisie łuków – w A brak dokończenia łuku w t. 100 (koniec łuku w t. 99 wyraźnie wskazuje na jego kontynuację na nowej stronie), a w KG (→Wn) łuku rozpoczynającego się w t. 98 nie ma w ogóle. W Wa odtworzono dość wiernie pisownię A, doprowadzając łuk do pierwszej nuty t. 100. Ciągły łuk w Wf jest wprawdzie niemal na pewno dziełem sztycharza (Chopin nie korygował Wf1), ale wydaje się możliwe, że Chopin zaakceptował połączenie łuków zarówno w tych, jak i w następnych taktach. W tekście głównym zachowujemy podzielony łuk A, uzupełniając brakujący fragment na początku t. 100.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Niedokładne łuki A , Adiustacje Wf , Niedokładności KG