mUltimate Chopin

op. 10 nr 3, Etiuda E-dur

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis

Zagadnienia : Autentyczne korekty Wf

t. 33

Utwór: op. 10 nr 3, Etiuda E-dur

 w A i Wn2 (→Wn3→Wn4→Wn5)

!!!    między pięcioliniami, na długość wiązania szesnastkowego

Akcent długi w Wf i Wa3 (→Wa4)

!!!      TGTU
..

Zdaniem redakcji, widełki  wpisane w A zostały początkowo pominięte w [Wf0], a uzupełniając oznaczenia wykonawcze w tym miejscu (patrz sąsiednia uwaga), Chopin dodał w korekcie Wf (→Wn1) akcent długi nad pierwszą z trzech ostatnich szesnastek. Wersję tę podajemy w tekście głównym. W późniejszych Wn zastąpiono ten akcent znakiem ; zbieżność z notacją A jest najprawdopodobniej przypadkowa. W Wa2 znak przeoczono, co poprawione zostało w Wa3 (→Wa4).

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany

zagadnienia: Autentyczne korekty Wf

t. 34

Utwór: op. 10 nr 3, Etiuda E-dur

d2 w AI i A (→Wf→Wa2→Wa3)

!!!   miniat: 2 pierwsze tercje, tylko górna 5-linia, bez dynamiki.     Tr= kaso d2;    red=kaso x2 d2 i d1 = TGTU

dis2 w Wn i Wa4

!!!    Tu pusta klisza 
..

Brzmienie d2 na początku taktu nie ulega wątpliwości ani w autografach, ani w Wf i Wa2 (→Wa3). Brak w A (→Wf1→Wn,Wa)  obniżającego dis1 na d1 na 2. szesnastce t. 34 jest więc oczywistym przeoczeniem Chopina (w rękopisach i pierwszych wydaniach jego utworów znajdujemy setki podobnych niedokładno­ści). Błąd poprawiono jednak tylko w Wf2, gdyż problem niezgodności d2 na początku taktu i dis1 na 2. szesnastce adiustator Wn rozwiązał usuwając  sprzed d2. Błędną wersję z dis2 i dis1 wprowadzono – zapewne pod wpływem Wn – także w Wa4. Trzeba jeszcze raz podkreślić, że oba autografy – mimo niedokładnej pisowni – są zupełnie jednoznaczne, jeśli chodzi o użycie w tym takcie akordu h-moll, a nie H-dur, a wersję tę potwierdza następnie zarówno korekta Wf2, jak i egzemplarze lekcyjne, noszące liczne ślady opracowywania Etiudy z Chopinem.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Znaki chromatyczne w różnych oktawach , Adiustacje Wn , Przeoczenia znaków aktualnej tonacji , Autentyczne korekty Wf

t. 34

Utwór: op. 10 nr 3, Etiuda E-dur

gis1 w AI i A (→Wf1→Wn,Wa)

!!!   miniat: 3. i 4. tercja taktu, tylko górna 5-linia, bez widełek i łuku.      Tu TGTU=# gis1

g1 w Wf2

!!!    kaso g1
..

Tekst główny (gis1) pochodzi ze źródeł niekwestionowanej autentyczności – obu autografów i kilkakrotnie korygowanego przez Chopina Wf1. Autentyczność wersji z g1 jest również bardzo prawdopodobna, gdyż Chopin wpisał ją początkowo w AI. Nie jest natomiast całkiem pewne, czy zmiana wprowadzona w Wf2 nie była wynikiem jakiegoś nieporozumienia przy korekcie.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany

zagadnienia: Autentyczne korekty Wf

t. 36

Utwór: op. 10 nr 3, Etiuda E-dur

..

Ostrzegawczy  przed A i  przed dis2 znajdują się w AI, nie zostały jednak uwzględnione w A. Kasowniki przed obiema nutami oktawy zostały dodane w korekcie Wf (→Wa), najprawdopodobniej w ostatniej fazie, gdyż nie ma ich w Wn1. W późniejszych Wn znaki dodano wraz z krzyżykami ostrzegawczymi przed dis1-dis2 w pr.r. To ostatnie uzupełnienie pojawia się też w Wa4.

Kasownik przed a1 w pr.r. jest naszym dodatkiem.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Adiustacje Wa , Adiustacje Wn , Znaki ostrzegawcze , Autentyczne korekty Wf

t. 36

Utwór: op. 10 nr 3, Etiuda E-dur

Bez znaku w AI i A

w Wf (→Wn,Wa)

– możliwa interpretacja Wf (→Wn,Wa)
..

Wskazówka  pojawia się w Wf (→Wn,Wa), co nakazuje upatrywać w niej korekty Chopina. Można mieć jednak wątpliwości, czy przy realizacji tej korekty nie zaszło jakieś nieporozumienie lub nawet, czy znaku tego nie umieszczono tu pomyłkowo, a Chopin nie zwrócił na to uwagi. Wskazuje na to porównanie z poprzednim, analogicznym czterotaktem, w którym odpowiedniego oznaczenia nie ma, a który poza tym nie różni się od t. 34-37, jeśli chodzi o podstawowe określenia dynamiczne – , , cresc. Dlatego w tekście głównym pozostawiamy wersję A, a jako alternatywną proponujemy wersję wydań i jej możliwą interpretację, bazującą na możliwości pomyłki – dość częstej w Wf – polegającej na pominięciu litery 'z' w oznaczeniu  (por. t. 54).

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Autentyczne korekty Wf