Zagadnienia : Adiustacje Wa
- « Poprzednia
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
- 7
- …
- 11
- Następna »
t. 30-31
|
Utwór: op. 10 nr 3, Etiuda E-dur
..
Szczegółowe palcowanie Wa pochodzi od Fontany. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Adiustacje Wa |
|||||||||
t. 32
|
Utwór: op. 10 nr 3, Etiuda E-dur
..
Notacja znaków chromatycznych jest w części źródeł niedokładna, co nie stwarza jednak najmniejszych trudności w odczytaniu zamysłu Chopina. Dotyczy to w największym stopniu AI, ale także w A (→Wf kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Adiustacje Wa , Znaki chromatyczne w różnych oktawach , Adiustacje Wn , Znak chromatyczny poniżej/powyżej nuty |
|||||||||
t. 32-33
|
Utwór: op. 10 nr 3, Etiuda E-dur
..
Palcowanie pierwszych czterech par szesnastek zostało w Wa dodane przez Fontanę. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Adiustacje Wa |
|||||||||
t. 34
|
Utwór: op. 10 nr 3, Etiuda E-dur
..
Brzmienie d2 na początku taktu nie ulega wątpliwości ani w autografach, ani w Wf i Wa2 (→Wa3). Brak w A (→Wf1→Wn,Wa) obniżającego dis1 na d1 na 2. szesnastce t. 34 jest więc oczywistym przeoczeniem Chopina (w rękopisach i pierwszych wydaniach jego utworów znajdujemy setki podobnych niedokładności). Błąd poprawiono jednak tylko w Wf2, gdyż problem niezgodności d2 na początku taktu i dis1 na 2. szesnastce adiustator Wn rozwiązał usuwając sprzed d2. Błędną wersję z dis2 i dis1 wprowadzono – zapewne pod wpływem Wn – także w Wa4. Trzeba jeszcze raz podkreślić, że oba autografy – mimo niedokładnej pisowni – są zupełnie jednoznaczne, jeśli chodzi o użycie w tym takcie akordu h-moll, a nie H-dur, a wersję tę potwierdza następnie zarówno korekta Wf2, jak i egzemplarze lekcyjne, noszące liczne ślady opracowywania Etiudy z Chopinem. kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach zagadnienia: Adiustacje Wa , Znaki chromatyczne w różnych oktawach , Adiustacje Wn , Przeoczenia znaków aktualnej tonacji , Autentyczne korekty Wf |
|||||||||
t. 34-35
|
Utwór: op. 10 nr 3, Etiuda E-dur
..
Pominięcie w Wf (→Wn) widocznej w A pary krótkich widełek w t. 34 jest najprawdopodobniej błędem. W Wa w obu taktach dodano dowolnie akcenty długie (diminuenda?) wzorowane na t. 30-31. W tekście głównym podajemy znaki A w t. 34 wraz z propozycją uzupełnienia ich przez analogię w t. 35 (w t. 30-31 Chopin oznaczył oba takty). kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy Wf |
- « Poprzednia
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
- 7
- …
- 11
- Następna »