mUltimate Chopin

op. 10 nr 8, Etiuda F-dur

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis
Filtrowanie: 
Kategoria
Wszystkie
Niejasności graficzne
Interpretacje merytoryczne
Różnice w źródłach
Adiustacje redakcyjne
Poprawki i zmiany
Informacje źródłowe i stylistyczne
Notacja
Wszystkie
Wysokość
Rytm
Łuki
Artykulacja, akcenty, widełki
Określenia słowne
Pedalizacja
Palcowanie
Ozdobniki
Skróty pisowni i inne
Ważność
Wszystkie
Ważne
Główne
Cofnij Wyczyść

t. 42

Utwór: op. 10 nr 8, Etiuda F-dur

..

W A nie ma  przed 1. szesnastką l.r., wpisany jest natomiast przed 6. nutą. Nie ulega wszakże wątpliwości, że obie te nuty mają brzmieć h. Błąd poprawiono w korekcie Wf, przenosząc  na początek taktu. Ponadto w A (→Wf) pominięto  przed ostatnią szesnastką (fis1). Wn i Wa mają poprawny tekst w tym takcie.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Przeoczenia znaków aktualnej tonacji , Autentyczne korekty Wf

t. 43

Utwór: op. 10 nr 8, Etiuda F-dur

 fis w 2. grupie w A (→Wf→Wa)

!!!   miniat: pół taktu, tylko dolna 5-linia.    Tu krzyżyk przed 6. szesnastką taktu

f i fis w Wn

!!!    kaso 2. nuta,   krzyżyk 6.

Dwa razy fis w WfS

!!!     dwa krzyżyki

Interpretacja A (→Wf→Wa) proponowana przez redakcję

!!!    TGTU = jeden krzyżyk przed 2. nutą
..

W A (→Wf→Wa)  podwyższający f na fis umieszczony jest dopiero w 2. grupie szesnastek. Utrwalona w poprzednich taktach tonacja D-dur nie pozostawia złudzeń, że brak  przed 2. nutą taktu jest kolejnym znakiem przeoczonym przez Chopina ze względu na oczywistość sytuacji. Wpisanie  przed 6. szesnastką wiązało się prawdopodobnie z odczuciem zmiany harmonicznej – od 2. grupy t. 43 do 1. grupy t. 44 przejściowo panuje tonacja fis-moll. Znak w 2. grupie zmylił adiustatora Wn, który wierząc, że w 1. grupie ma być f, dodał przed 2. szesnastką ostrzegawczy .
Zbyt późne umieszczenie przygodnego znaku chromatycznego zdarzyło się Chopinowi wielokrotnie, jak choćby w t. 42, a także w innych utworach, np. w Etiudzie As nr 10, t. 37, Sonacie b op. 35, cz. IV, t. 51, Mazurku a Dbop. 42B, t. 61, Koncercie f op. 21, cz. I, t. 100, cz. II, t. 75.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Naniesienia w egzemplarzach lekcyjnych , Adiustacje Wn , Przeoczenia znaków aktualnej tonacji , Błędy A , Dopiski WfS

t. 43

Utwór: op. 10 nr 8, Etiuda F-dur

..

W A nie ma  przed przedostatnią szesnastką (h). Chopin zauważył tę oczywistą niedokładność, korygując Wf, jednak początkowo znak wstawiono błędnie przed ostatnią nutę (d1), co odtworzono w Wn1 (→Wn2). W ostatniej korekcie Wf (→Wa)  przeniesiono na właściwe miejsce, odpowiednie uzupełnienie wprowadzono także w Wn. W Wn3 (→Wn4) usunięto zbędny znak sprzed d1.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy Wf , Adiustacje Wn , Przeoczenia znaków aktualnej tonacji , Autentyczne korekty Wf

t. 44

Utwór: op. 10 nr 8, Etiuda F-dur

..

W A nie ma  podwyższającego f na fis w 7. szesnastce taktu. To oczywiste przeoczenie poprawiono w Wf (→Wn,Wa).

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Przeoczenia znaków aktualnej tonacji , Błędy A , Autentyczne korekty Wf

t. 44

Utwór: op. 10 nr 8, Etiuda F-dur

..

W A pierwsza grupa szesnastek brzmiała początkowo . Chopin ją skreślił i pod spodem wpisał ostateczną wersję. Wydaje się, że nie sprawdził przy tym wpływu zmiany na zapis dalszej części taktu – w 2. grupie szesnastek brak  przed 3. nutą, a w 3. grupie pozostał  przed g, który wprawdzie jest uzasadniony także jako znak ostrzegawczy, ale został wpisany przypuszczalnie ze względu na gis w pierwotnej wersji.

kategoria redakcyjna: Poprawki i zmiany

zagadnienia: Poprawki A , Błędy wynikające z poprawek , Znaki ostrzegawcze