mUltimate Chopin

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis

Zagadnienia : Niedokładności Wa

t. 466-477

Utwór: op. 39, Scherzo cis-moll

Łuki Wa

!!!   [miniatura ta co przy widełkach, tylko z numerem taktu i dodaną (po odstępie) drugą częścią: 2 ostatnie akordy t. 476 i seksta 477.

Tu łuki kończące się w 468 (jakby obejmujący kropki przedłużające półnutę, ale poziomy) i 476 (obejmujący ostatnią ćwierćnutę)]

KG

!!!   [468-9 = TGTU,

476-7 tr (dotyczy tylko kliszy) łuk od ostatniej pauzy w t. 473 do końca t. 476  /  red = Wa]

Wf i Wn

!!!!   [TGTU]
..

W tekście głównym podajemy konsekwentne i naturalne łukowanie Wf (i Wn). W Wa łuki nad chorałowymi frazami w tych taktach są krótsze, tak jak to się zdarzało już wcześniej (np. w t. 226). W KG łuk w t. 474-476 (t. 476 jest ostatni na stronie) jest niejednoznaczny – jego koniec sugeruje kontynuację, ale w t. 477 nie ma dalszego ciągu, a ponadto równie zamaszyście jak koniec napisany jest też początek, co nakazuje ostrożność w jego interpretacji. Przyjmujemy – inaczej niż Wn – że łuk ten obejmuje tylko 3 takty.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładności Wa , Niedokładności KG

t. 485-486

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. III

 i  w A, odczyt dosłowny

EZnieU

 i > w A, interpretacja kontekstowa

EZTU

 i > w Wn1

EZnieU1 (3 znaki) + EZnieU2 (1 akcent)

 i > w Wf

EZnieU1 + EZnieU3

 i  w Wa

EZnieU1 + akcent długi 485 EZnieU

 w Wn2

EZnieU1
..

Zdaniem redakcji, wirtuozowski rozmach i blask wymagają tu raczej akcentów niż diminuend, toteż w tekście głównym interpretujemy wszystkie znaki A jako akcenty (długie i krótkie). Wydrukowane w Wn (→Wf→Wa) znaki , jeszcze wydłużone w stosunku do notacji A, tym bardziej utrudniają odczytanie prawdopodobnego zamysłu kompozytora. Przesunięcia akcentu pod koniec t. 485 są z pewnością wynikiem niedokładności sztycharzy Wn1 i Wf1.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Akcenty długie , Niedokładności Wn , Niedokładności Wf , Błędy Wn , Niedokładności Wa

t. 486-487

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. III

Bez znaków w A (→Wn)

!!!   miniat: od 2 w t. 486 do 2 w t. 487, tylko dolna 5-linia, bez partii pr.r., ścieśnione.               Tu pusta klisza 

Różne akcenty w Wf, odczyt dosłowny

krótki i długi

Krótkie akcenty w Wa

Akcenty długie proponowane przez redakcję
..

Nie ma powodu wątpić w autentyczność akcentów dodanych w korekcie Wf (→Wa) na c w t. 486 i C w t. 487. Nie jest natomiast jasne, o jaki rodzaj akcentów Chopinowi chodziło, gdyż trudno przypuszczać, by chciał je różnicować. Zdaniem redakcji, bardziej prawdopodobne są akcenty długie, gdyż przesunięcie krótszego znaku (w t. 486) może wskazywać na to, że akcent wpisany przez Chopina był dłuższy niż wydrukowany w Wf. Jest to jednak tylko poszlaka, toteż zarówno akcenty długie proponowane w tekście głównym, jak i krótkie akcenty Wa można uważać za równorzędne warianty.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Akcenty długie , Niedokładności Wa , Autentyczne korekty Wf

t. 486

Utwór: op. 31, Scherzo b-moll

Akcent długi w A (→KF,Wf)

!!!   miniat: ta oktawa, tylko dolna pięciolinia, wycinek.               EZTU

Krótki akcent w Wa i Wn

EZnieU
..

Tak jak w analogicznym t. 478, A ma tu akcent długi, choć jego długość wydaje się mniej wyraźna niż tam. Mimo to odtworzono go jako długi nie tylko w KF, ale i w Wf, które poprzednio miało krótki akcent. Do tekstu głównego przyjmujemy akcent długi, zgodnie z t. 478 i zgodnie z zaznaczoną przez Chopina za pomocą wartości rytmicznych nieco dłuższą artykulacją tych oktaw – są to półnuty, a nie ćwierćnuty staccato, jak np. w następnych dwóch taktach.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Akcenty długie , Niedokładności Wn , Niedokładności Wa

t. 494-507

Utwór: op. 31, Scherzo b-moll

7 łuków 5-nutowych w A (interpretacja kontekstowa→KF→Wn)

!!!   miniat: nic.                 EZTU

6 łuków 5-nutowych i 1 dłuższy w Wf

EZTU oprócz t. 502-503, gdzie EZnieU

5 łuków 5-nutowych i 2 dłuższe w Wa

EZTU oprócz 502-503 i 504-505, gdzie EZnieU
..

Analiza łuków A użytych w ostinatowych figurach dolnego/wewnętrznego głosu pr.r. prowadzi do wniosku, że łuki inne niż pięcionutowe – krótszy łuk w t. 498 i sugerujący kontynuację na końcu linii łuk w t. 502 – są najprawdopodobniej skutkiem niedokładnego zapisu. Wersję z samymi łukami 5-nutowymi podajemy zatem w tekście głównym. W Wf (→Wa) łuk w t. 502 doprowadzono do t. 503, a w Wa podobnie wydłużono jeszcze łuk w t. 504-505. Biorąc pod uwagę szerszy kontekst – dłuższe łuki w t. 508-515, a także w podobnych t. 310-333 i 412-435 – proponujemy łuki sześcionutowe jako rozwiązanie alternatywne we wszystkich omawianych taktach.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Niedokładne łuki A , Niedokładności Wa , Niepewna kontynuacja łuku