Tak jak w analogicznym t. 478, A ma tu akcent długi, choć jego długość wydaje się mniej wyraźna niż tam. Mimo to odtworzono go jako długi nie tylko w KF, ale i w Wf, które poprzednio miało krótki akcent. Do tekstu głównego przyjmujemy akcent długi, zgodnie z t. 478 i zgodnie z zaznaczoną przez Chopina za pomocą wartości rytmicznych nieco dłuższą artykulacją tych oktaw – są to półnuty, a nie ćwierćnuty staccato, jak np. w następnych dwóch taktach.
Porównaj to miejsce w źródłach »
kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach
zagadnienia: Akcenty długie, Niedokładności Wn, Niedokładności Wa
notacja: Artykulacja, akcenty, widełki