Zagadnienia : Adiustacje Wa

t. 1-3

Utwór: op. 10 nr 8, Etiuda F-dur

Bez palcowania w A

!!!   miniat: 5 szesnastek t. 1 + 5 szesnastek t. 2, tylko górna 5-linia (w t. 2 przenieść pr.r. na górną), z numerami taktów.      Tu pusta klisza 

Palcowanie w Wf (→Wn)

!!!     TGTU

Wa

!!!    TGTU + '4' nad a w t. 1;    2--1 2--1 2-41 w t. 2;       -14- -14- -14-   w t. 3

..

Trzy cyfry definiujące palcowanie pierwszych pasaży Etiudy (opartych na jednym układzie palców) zostały dodane przez Chopina w korekcie Wf (→Wn,Wa). Fontana w Wa dodał do nich szereg następnych, rozwijających wskazówki kompozytora, precyzujących m.in. miejsca podkładów 1. palca.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Autentyczne korekty Wf

t. 1

Utwór: op. 42, Walc As-dur

Tytuł nagłówkowy Wf i Wn

"Valse", czyli TGTU

Tytuł na okładce Wf

"Grande Valse Nouvelle" (w jednej linii)

Tytuł Wa

"Grande Valse"

..

W tekście głównym podajemy tytuł w brzmieniu przyjętym w nagłówkach Wf i Wn. Nie ulega wątpliwości, że dodatki do tytułu, jak "grande" w Wf i Wa czy "nouvelle" na stronie tytułowej Wf zostały wprowadzone w celach marketingowych i z inicjatywy wydawców (być może czasem za zgodą Chopina).
Wydany w oficynie Paciniego (Wf) Walc ukazał się jako część większego albumu "Cent-Et-Un" i został opatrzony kolejnym numerem – 68. W związku z tym, numeracja stron jest kontynuowana: rozpoczyna ją s. 408, a kończy s. 415. Tytułem albumu Paciniego, niewątpliwie w celu reklamowo-handlowym, posłużył się równiez wydawca angielski, Wessel, dodając w Wa do Walca określenie "Cent-et-Un".

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Różne tytuły , Adiustacje Wf

t. 1

Utwór: op. 10 nr 10, Etiuda As-dur

w A (zapis dosłowny)

!!!    miniat: pasek tekstowy krojem tytułowym.  tr="Nro 10",    red="Etude Nro 10"       To samo na kliszy zamiast tytułu i dedykacji

w Wf1

!!!   jak TGTU, ale J (inicjał LIszta) !!!UWAGA!!!  miniatury w tym i dalszych wariantach jak w poprzednich etiudach

w Wf2

!!!   TGTU: tytuł i dedykacja. W miniaturze mniejsza różnica wielkości i mniejszy odstęp między tytułem i dedykacją

w Wn

!!!  Douze Grandes Études A son ami F. Liszt w jednym rządku na kliszy

w Wa3

!!!   Douze Grandes Etudes A ses amis J. Liszt et Ferd. Hiller w jednym rządku na kliszy

w Wa4

!!!   Douze Grandes Etudes A F. Liszt et F. Hiller w jednym rządku na kliszy

..

W tekście głównym tytuł i dedykację podajemy w niewątpliwie autentycznym brzmieniu przyjętym w Wf. Rozszerzenia zarówno tytułu (w Wn i Wa), jak i dedykacji (w Wa) pochodzą najprawdopodobniej od wydawców. Patrz Etiuda C nr 1, t. 1.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy Wf , Dedykacje , Adiustacje Wn

t. 1-4

Utwór: op. 10 nr 10, Etiuda As-dur

Palcowanie A

!!!   miniat: pierwsze 3 grupy, tylko górna 5-linia, bez napisów nad i wideł.       Tu TGTU bez ostatniej '1' 

Wf

!!!      TGTU

Wn

!!!     Palce przy tych nutach, co w TGTU, ale zamiast 2-5 nad sekstami, dać same '2' pod nimi

Wa

!!!     '52-1' x6, aż do es2 na początku t. 2; '1-25' x2 na końcu t. 4 (nuta-seksta x2)

..

W tekście głównym podajemy palcowanie A dotyczące 2., 3. i 4. ósemki t. 1 (odtworzono je także w Wf i Wa) oraz dodaną w korekcie Wf (→Wn,Wa) cyfrę nad 9. ósemką. Autentyczność tych oznaczeń nie ulega kwestii, w przeciwieństwie do okrojonej, choć dającej ten sam efekt notacji Wn i uzupełnionej przez Fontanę pisowni Wa. Patrz też poprzednia uwaga.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy Wf , Błędy Wn , Autentyczne korekty Wf

t. 1-2

Utwór: op. 10 nr 10, Etiuda As-dur

9 łuków w A (→Wf)

!!!   miniat: t. 2, tylko górna 5-linia, z numerem taktu.     TGTU

11 łuków w Wn i Wa

!!!     TGTU + 2 dalsze analogicznie

Bez łuków – alternatywna propozycja redakcji

!!!     Tu pusta klisza 

..

Nie jest jasne, jak należy traktować widoczne w źródłach krótkie, dwuósemkowe łuki. Nie budzą one wątpliwości w A, w którym są zgodne z akcentami nad każdą sekstą. Jednakże po usunięciu w korekcie Wf (→Wn,Wa) większości akcentów łuki te wydają się nie odpowiadać nowej akcentacji. Pozostawienie ich mogło być więc kompromisem, mającym na celu uniknięcie dodatkowej, dużej komplikacji korekty. Z drugiej strony nie można wykluczyć, że Chopin usunął akcenty nie po to, by zmienić ich układ, lecz by uniknąć przesady wynikającej z podwójnych oznaczeń. Nie mając zatem zupełnej pewności co do intencji Chopina, proponujemy wersję bez łuków jako zalecaną alternatywę dla tekstu głównego pochodzącego z A (→Wf).
W Wn i Wa do autentycznych łuków dodano jeszcze dwa w 2. połowie t. 2, co nie wpływa na wykonanie, gdyż omawiane łuki w każdym przypadku należy uważać za podane na wzór i obowiązujące w t. 1-4 (w A) lub 1-8 (wydania).

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Adiustacje Wa , Adiustacje Wn