mUltimate Chopin

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis
Filtrowanie: 
Kategoria
Wszystkie
Niejasności graficzne
Interpretacje merytoryczne
Różnice w źródłach
Adiustacje redakcyjne
Poprawki i zmiany
Informacje źródłowe i stylistyczne
Notacja
Wszystkie
Wysokość
Rytm
Łuki
Artykulacja, akcenty, widełki
Określenia słowne
Pedalizacja
Palcowanie
Ozdobniki
Skróty pisowni i inne
Ważność
Wszystkie
Ważne
Główne
Cofnij Wyczyść

t. 1

Utwór: op. 28 nr 3, Preludium G-dur

Tytuł w KFI

!!!   miniat: odpowiedni wycinek.                     tr = EZnieU1 (bez akcentu nad e);                  red = EZnieU (z akcentem)

Bez osobnego tytułu w A (→KF→Wn, →Wf→Wa)

EZTU = 3 przed 1. taktem
..

Tytuł wpisany w KFI nie wydaje się być dopisany później, tak więc w trakcie pisania Fontana znał już nazwę utworu i jego miejsce w całym cyklu (nie przesądza to jednak, czy tak zatytułowany był autograf Chopina). Kopia pochodzi więc z czasów, gdy Chopin miał już skrystalizowany zamysł cyklu preludiów i pracował nad ich skompletowaniem.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

t. 1

Utwór: op. 28 nr 3, Preludium G-dur

  w KFI

!!!   miniat: wycinek, ten takt, tylko dolna 5-linia.                 widły EZnieU

Bez znaków w A (→KF→Wn, →Wf→Wa)
..

Nie wydaje się, by modelujące figurację znaki dynamiczne zostały przez Chopina przypadkowo pominięte w A, jest to raczej świadoma decyzja związana z ogólną zmianą koncepcji Preludium – patrz uwaga dotycząca określenia tempa. Chopin niejednokrotnie skreślał tego rodzaju znaki w autografach, np. w Scherzu b op. 31, t. 334-349.
To samo dotyczy oznaczeń w t. 3-4 oraz 7 i 9.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

t. 1

Utwór: op. 28 nr 3, Preludium G-dur

 e leg. w KFI

!!!   miniat: odpowiedni wycinek, tylko dolna 5-linia z napisami.                          EZnieU1

leggieramente i  w A (→KF→Wn, →Wf)

EZTU = leggiera... + p pod lewą

leggiero i  w Wa

EZnieU
..

Niejednoznaczny skrót użyty w KFI – leg. – można by w zasadzie rozwinąć jako leggiero, jednak bardziej racjonalne byłoby wtedy wpisanie legg. Niewykluczone więc, że miało to być legato. (Por. zbliżony problem w Lento con gran espressione WN37, t. 6-7.)
Zmiana formy gramatycznej określenia w Wa – niewpływająca zresztą na jego muzyczne znaczenie – mogła być podyktowana niepewnością co do poprawności językowej użytego przez Chopina terminu. W istocie, obowiązującą już wtedy formą tego przysłówka było leggermente, ewentualnie leggiermente. Ponieważ jednak nie pojawia się ona w żadnym ze źródeł, zachowujemy wskazówkę Chopinowską, niebudzącą wszak wątpliwości, jeśli chodzi o sens. Por. zbliżoną sytuację w III cz. Koncertu f op. 21, t. 81 i 317.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa

t. 1-2

Utwór: op. 28 nr 3, Preludium G-dur

Palcowanie wpisane do WfD

!!!   miniat: wycinek, t. 1, tylko dolna 5-linia.                  EZnieU1 = (2 cyfry)

Palcowanie wpisane do WfS

EZTU = (3 cyfry)

Bez palcowania lekcyjnego w KFI i A (→Wf,KF→Wn)

Palcowanie w Wa

EZnieU2 = 13 cyfr
..

W tekście głównym uwzględniamy palcowanie wpisane przez Chopina do WfS, potwierdzone równoznacznym, także Chopinowskim wpisem w WfD. Znacznie obfitsze palcowanie Wa jest z pewnością nieautentyczne i mimo początkowej zgodności z Chopinowskimi dopiskami niemal na pewno różne od przewidywanego przez kompozytora (nieuzasadnione użycie palców 4-2 w odstępie seksty na końcu 1. połowy t. 1).

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Naniesienia w egzemplarzach lekcyjnych , Adiustacje Wa , Dopiski WfD , Dopiski WfS

t. 1-22

Utwór: op. 28 nr 4, Preludium e-moll

..

We wszystkich źródłach oprócz Wf (→Wa) do zanotowania powtarzanych akordów l.r. użyto skrótów. Najwięcej jest ich, co naturalne, w As, w którym notacja korzysta ponadto z nieformalnych sposobów oznaczania treści, np. powtarzane akordy oznaczone są za pomocą samych laseczek. Miejscami zapis jest w ogóle niekompletny i teoretycznie można by go interpretować w różny sposób. W transkrypcji graficznej ("transkrypcja") odtwarzamy notację w sposób maksymalnie zbliżony do rzeczywistego, w transkrypcji merytorycznej ("redakcja") przedstawiamy jej interpretację, uwzględniając wiedzę, jaką daje znajomość wersji ostatecznej.

W A Chopin stosuje już ogólnie przyjętą notację stosowaną przy powtarzanych nutach lub figurach. Zapisane są w ten sposób: 2. połowa t. 1 oraz grupy 4 jednakowych akordów w t. 7-11, 13, 15 i 19-22. W KF (→Wn) skrótowy zapis użyty jest ponadto w t. 4-6, przy czym w Wn rozwinięto skrót w 2. połowie t. 1.

Użycie skrótu w KGS wiązało się ze złym rozplanowaniem 2. linijki tekstu, przepisywanego najprawdopodobniej z Wf – częściowo z powodu pomyłki i skreśleń w t. 4 zabrakło miejsca na 2. połowę t. 7, co skłoniło kopistkę do użycia skrótu.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Skrótowy zapis A