mUltimate Chopin

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis
Filtrowanie: 
Kategoria
Wszystkie
Niejasności graficzne
Interpretacje merytoryczne
Różnice w źródłach
Adiustacje redakcyjne
Poprawki i zmiany
Informacje źródłowe i stylistyczne
Notacja
Wszystkie
Wysokość
Rytm
Łuki
Artykulacja, akcenty, widełki
Określenia słowne
Pedalizacja
Palcowanie
Ozdobniki
Skróty pisowni i inne
Ważność
Wszystkie
Ważne
Główne
Cofnij Wyczyść

t. 386

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. III

Kropki staccato w Wf (→Wa) i Wn3

!!!   miniat: 2 ósemki, tylko górna 5-linia, bez cresc.                        TGTU = 2 kropki

Kropka i klinik w Wn1 (→Wn2)

Kliniki – alternatywna propozycja redakcji

EZnieU
..

Klinik w Wn1 (→Wn2) to zapewne pomyłka. Z drugiej strony, można się zastanawiać, czy to właśnie kropki nie zostały w Wf mylnie wydrukowane zamiast kliników. Wprawdzie główny temat tej części, z którego początku wywiedziony jest motyw tego i następnego taktu, był w toku całej tej części opatrywany oboma typami znaków, jednak w okolicy tego miejsca generalnie przeważają kliniki, które widzimy choćby przy nutach basowych w t. 386-388 i akordzie pr.r. w t. 387.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Niedokładności Wn , Adiustacje Wn , Kliniki

t. 386

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. III

Bez palcowania w Wf (→Wn)

!!!   miniat: ostatnia triola, tylko dolna 5-linia, bez pedału 

Palcowanie Fontany w Wa

EZnieU = 4 przedostatnia nuta
..

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa

t. 386

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. III

..

Opuszczony w Wf ​​​​​​​ przed 1. szesnastką został uzupełniony zarówno w Wn, jak i Wa.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Znaki chromatyczne w różnych oktawach , Niedokładności Wf , Adiustacje Wn

t. 386

Utwór: (op. 4), Sonata c-moll, cz. IV

Różne akcenty w A

! miniat: wycinek, 2. połowa taktu, tylko górna 5-linia.               TGTU

Krótkie akcenty w Wn (→Wf,Wa,Ww)

oba krótkie, pierwszy nad h1, drugi pod tercją = EZnieU1
..

Zmiana układu akcentów w Wn (→Wf,Wa,Ww) wynikła przypuszczalnie z przekonania sztycharza Wn, że pierwszy znak dotyczy h1 pr.r., co wcale nie wynika z zapisu A. Różnicę wielkości znaków oddajemy w tekście głównym przez użycie różnego typu akcentów. W Wn znaki różnią się wielkością, ale wydaje się to być przypadkowe, czego dowodzą pozostałe, oparte na Wn edycje, w których znaki są praktycznie jednakowe.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Akcenty długie , Niedokładności Wn , Adiustacje Wn

t. 386

Utwór: (op. 4), Sonata c-moll, cz. IV

Trzy głosy w A (→Wn→Wf,Wa1,Ww)

! miniat: wycinek, 2. połowa taktu, tylko górna 5-linia.           TGTU = pauza ćwierćnutowa + laseczka d1 + chorągiewka na końcu

Dwa głosy w Wa2

EZnieU = wiązanie + laseczka d1 (krótsza)
..

W Wa2 trójgłosową notację A (→Wn→Wf,Wa1,Ww) uproszczono do zapisu dwugłosowego. Wersja ta, niewątpliwie dowolna, w praktyce – przy uwzględnieniu szybkiego tempa, autentycznej akcentacji i naturalnej pedalizacji – nie odbiega brzmieniowo od zapisu Chopinowskiego.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa