mUltimate Chopin

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis
Filtrowanie: 
Kategoria
Wszystkie
Niejasności graficzne
Interpretacje merytoryczne
Różnice w źródłach
Adiustacje redakcyjne
Poprawki i zmiany
Informacje źródłowe i stylistyczne
Notacja
Wszystkie
Wysokość
Rytm
Łuki
Artykulacja, akcenty, widełki
Określenia słowne
Pedalizacja
Palcowanie
Ozdobniki
Skróty pisowni i inne
Ważność
Wszystkie
Ważne
Główne
Cofnij Wyczyść

t. 385

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. III

h2-h3 w Wf (→Wa,Wn1→Wn2)

2. połowa taktu, tylko górna 5-linia.                 TGTU

h1-h2 w Wn3

ostatnia ósemka oktawę niżej
..

Przeniesienie ostatniej oktawy t. 385 o oktawę niżej to adiustacja wprowadzona w Wn3 zapewne dla zachowania ogólnego rysunku melodii (nie można też całkiem wykluczyć zwykłej pomyłki).

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wn

t. 385

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. III

Palcowanie wpisane do WfH

!!!   miniat: pół taktu, tylko dolna 5-linia, bez łuku.          od fis1 (341)

Bez palcowania lekcyjnego
..

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Naniesienia w egzemplarzach lekcyjnych , Dopiski WfH

t. 385

Utwór: (op. 4), Sonata c-moll, cz. IV

Akcent dla obu rąk w A (→Wn→Wa)

! miniat: wycinek Wn, pół taktu, obie pięciolinie.             EZTU

Akcent dla pr.r. w Wf i Ww

EZnieU
..

Umiejscowienie akcentu długiego na początku taktu może budzić wątpliwości. W Wn (→Wa) znak wydaje się dotyczyć obu pięciolinii, natomiast w Wf i Ww – raczej górnej. Co ciekawe, kwestia ta pojawia się także przy interpretacji A, w którym znak ten ma ramiona różnej długości, co utrudnia ocenę jego odległości od pięciolinii i nut. Zdaniem redakcji, obie wersje są graficznie niesprzeczne z zapisem A, choć akcent dotyczący obu pięciolinii wydaje się bardziej naturalnym odczytaniem. Wersję tę przyjmujemy zatem w tekście głównym. Z drugiej strony, przydzielenie znaku do pr.r. pozwala zachować schemat akcentacji poprzednich dwóch taktów, w których akcentowane są tylko subdominantowe akordy l.r., przypadające na 2. i 4. ćwierćnutę. Wersję tę uznajemy zatem za rozwiązanie alternatywne.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładności Wf , Niedokładności A , Niedokładności Ww

t. 385-386

Utwór: (op. 4), Sonata c-moll, cz. IV

Bez palcowania w A (→Wn→Wf,Ww)

Palcowanie Wa

nad, od 2. połowy 385: 531 2/3 | 0410
..

W tekście głównym nie uwzględniamy nieautentycznej aplikatury pr.r. dodanej w Wa.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa

t. 386-387

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. III

Łuk do t. 387 w A i Wn2

!!!   miniat: 3 ostatnie ósemki 386 i 1. ósemka 387, tylko górna 5-linia, bez dynamiki i con forza.               EZTU (prawy koniec)

Krótszy łuk w Wn1 (→Wf→Wa)

EZnieU
..

Skrócenie łuku to typowa niedokładność sztycharza Wn1 (→Wf→Wa), poprawiona na podstawie A w Wn2.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładności Wn , Adiustacje Wn