mUltimate Chopin

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis
Filtrowanie: 
Kategoria
Wszystkie
Niejasności graficzne
Interpretacje merytoryczne
Różnice w źródłach
Adiustacje redakcyjne
Poprawki i zmiany
Informacje źródłowe i stylistyczne
Notacja
Wszystkie
Wysokość
Rytm
Łuki
Artykulacja, akcenty, widełki
Określenia słowne
Pedalizacja
Palcowanie
Ozdobniki
Skróty pisowni i inne
Ważność
Wszystkie
Ważne
Główne
Cofnij Wyczyść

t. 454-455

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. III

..

Tercja na początku t. 454 i akord na początku t. 455 są w A zapisane dwugłosowo – oba des3 mają osobne, skierowane do góry laseczki. Szczegółu tego nie odtworzono w żadnym z wydań, pomijamy go także w naszych transkrypcjach. Ta ścisła, "partyturowa" notacja została tu raczej wyjątkowo zastosowana przez Chopina, który na ogół miał praktyczne, pianistyczne podejście i wydzielał głosy tylko, gdy poruszały się w różnym rytmie – por. notację wszystkich pozostałych ćwierćnut kończących tego rodzaju pochody triolek (t. 410-411, 413-415 i analog.).

kategoria redakcyjna: Adiustacje redakcyjne; Informacje źródłowe i stylistyczne

zagadnienia: Niedokładności Wn

t. 454-463

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. III

..

W tekście głównym dodajemy bemole ostrzegawcze przed b2 na początku t. 454, 455 i 462. Znaki dodano także w Wa3. Przy ostatnim wystąpieniu podobnej sytuacji, w t. 463, odpowiedni  został wpisany przez Chopina już w A (→Wn→Wf→Wa). 

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Adiustacje Wa , Znaki ostrzegawcze

t. 454

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. I

Odwrócony akcent w Wf, interpretacja kontekstowa

Akcent w Wn i Wa
..

Umiejscowienie akcentu w Wf (→Wa,Wn1→Wn2) pomiędzy nutami oktawy fis1-fis2 jest niemal na pewno konsekwencją zapisu pierwszej grupy szesnastek l.r. na górnej pięciolinii (w Wn3 znak umieszczono pomiędzy pięcioliniami). Dlatego w tekście głównym umieszczamy akcent pod oktawą, jak w poprzednim takcie. Odwrócenie znaku jest zapewne pomyłką sztycharza Wf, co w ten sposób zinterpretowano już w Wn i Wa.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Adiustacje Wn

t. 454

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. I

Oktawa w Wf (→Wa)

!!!   miniat: ta co w adnotacji o akcencie.            EZTU bez akcentu

Tylko fis2 w Wn

EZnieU bez akcentu
..

Nic nie wskazuje na autentyczność wersji Wn – por. analogiczny t. 450. Niewykluczone zresztą, że laseczkę łączącą obie nuty oktawy pr.r. dodano w Wf w ostatniej fazie korekt – była ona najprawdopodobniej sztychowana niezależnie od laseczki biegnącej od fis2 w górę.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wn

t. 454-455

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. I

Bez łuku w Wf (→Wn)

!!!   miniat: 2 miary, tylko dolna 5-linia.          Tu pusta klisza 

Łuk od 2. miary w Wa

od d1 do ostatniej szesnastki 

Łuk od 1. miary proponowany przez redakcję

TGTU
..

W tekście głównym proponujemy uzupełnienie łuku na wzór poprzedniej, analogicznej figury. Na brak łuku mógł tu wpłynąć układ graficzny większości źródeł, w którym pierwsza grupa szesnastek l.r. zapisana jest na górnej pięciolinii. Łuk dodano już w Wa, ale dopiero od 2. miary taktu.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Adiustacje Wa