mUltimate Chopin

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis
Filtrowanie: 
Kategoria
Wszystkie
Niejasności graficzne
Interpretacje merytoryczne
Różnice w źródłach
Adiustacje redakcyjne
Poprawki i zmiany
Informacje źródłowe i stylistyczne
Notacja
Wszystkie
Wysokość
Rytm
Łuki
Artykulacja, akcenty, widełki
Określenia słowne
Pedalizacja
Palcowanie
Ozdobniki
Skróty pisowni i inne
Ważność
Wszystkie
Ważne
Główne
Cofnij Wyczyść

t. 297

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. III

Bez znaków w Wf (→Wa,Wn1→Wn2)

Kropki staccato w Wn3

pod oktawami H1-H
..

Kropki dodane w Wn3 pod oktawami l.r. w 2. połowie taktu to dowolna adiustacja wydawcy.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wn

t. 297-298

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

Łuk od e3 i 2 kliniki w ApI

Łuk do f3 i klinik f3 w A

EZTU = łuk i klinik f3

Łuk do e3 i 2 kliniki w Wn (→Wf,WfSB)

EZnieU = łuk i 2 kliniki

Łuk do e3 i klinik f3 w Wa

EZnieU bez klinika e3
..

Sięgająca f3 końcówka łuku A była najprawdopodobniej dopisana później, zastępując wcześniejsze oznaczenia, analogiczne do poprzednich dwóch figur (kropkę staccato i łuk do ostatniej szesnastki t. 297). Nie jest jasne, dlaczego tego wyraźnego zapisu nie odtworzono w Wn (→Wf,Wa). Być może wpłynęło na to rozplanowanie tekstu, w którym t. 298 rozpoczyna nową linię. Ingerencja Chopina wydaje się tu mało prawdopodobna.
Brak klinika w Wa to zapewne przeoczenie.
Niejasny zapis ApI może być nałożeniem dwóch wersji – wcześniejszej z dwoma klinikami (co pomijając inny rodzaj znaku staccato, odpowiada pierwotnej wersji A) i późniejszej, w której e3-f3 są połączone łukiem, co odpowiada wersji ostatecznej.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany; Informacje źródłowe i stylistyczne

zagadnienia: Poprawki A , Adiustacje Wn

t. 297

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

Kliniki w ApI i Wn (→Wf,Wa)

+ łuki = EZnieU

Kropki staccato w A

EZTU = 2 kropki c3 i d3 + 2 łuki
..

W tekście głównym podajemy kropki staccato wpisane w A. Kliniki dopisane ołówkiem w ApI to pierwsza przymiarka do wksazówek artykulacyjnych w tym miejscu. Natomiast wersja wydań to z pewnością pokłosie niczym nie uzasadnionego przekonania sztycharza Wn1, że wszystkie znaki staccato w finale Wariacji to kliniki.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wn , Kliniki

t. 297

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

..

W tekście głównym pomijamy niepotrzebnie w źródłach powtórzony  przed e1 w 3. trioli szesnastek. W A widać, że  wpisany był początkowo także w 5. trioli, skąd jednak został usunięty. Pozostawiamy natomiast przypominający  przed des2 w 4. trioli, gdyż wystąpienie d3 chwilę później może wywołać wątpliwości, co do brzmienia tej nuty. 

kategoria redakcyjna: Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Znaki ostrzegawcze

t. 297

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

Bez akcentów w ApI i WfSB

Krótkie akcenty w A (→Wn→Wf)

TGTU = 3 akcenty

Pionowe akcenty w Wa

! miniat: wycinek mniej więcej 2 miary, tylko górna 5-linia.                3 pionowe akcenty
..

Brak akcentów w ApI wynika z roboczego charakteru tej partytury. W WfSB przypuszczalnie je przeoczono.
Dowolne zmiany kroju akcentów to charakterystyczna cecha Wa.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa