mUltimate Chopin

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis
Filtrowanie: 
Kategoria
Wszystkie
Niejasności graficzne
Interpretacje merytoryczne
Różnice w źródłach
Adiustacje redakcyjne
Poprawki i zmiany
Informacje źródłowe i stylistyczne
Notacja
Wszystkie
Wysokość
Rytm
Łuki
Artykulacja, akcenty, widełki
Określenia słowne
Pedalizacja
Palcowanie
Ozdobniki
Skróty pisowni i inne
Ważność
Wszystkie
Ważne
Główne
Cofnij Wyczyść

t. 253

Utwór: op. 19, Bolero

Klinik w Wf (→Wa)

Kropka w Wn
..

Kropkę staccato w Wn należy uznać za przypadkową omyłkę sztycharza.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładności Wn

t. 253

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. I

Ugrupowanie nut w Wf (→Wn1→Wn2)

!!!   miniat: jw.                 EZTU (5 oktaw pr.r. i 4 nuty, wiązanie i łuk l.r.)

Ugrupowanie nut w Wa i Wn3

EZnieU 
..

Dla grupy 7 ósemek Wf (→Wn,Wa) nie podaje żadnej cyfry określającej jej kształt rytmiczny. Przyjęte w Wf (→Wn1→Wn2) rozmieszczenie nut względem l.r. sugeruje następujące ugrupowanie nut: , co współgra z wpisanym w 2. połowie taktu określeniem stretto. Z tego względu zachowujemy tę pisownię w tekście głównym. Wf nie jest jednak pod tym względem całkiem miarodajne, gdyż niejednokrotnie popełniano w nim mniej lub bardziej rażące błędy w tym zakresie (np. w t. 519, cz. II, t. 23, cz. III, t. 475, por. też Nokturn b op. 9 nr 1, t. 73 i 75). Dlatego rozplanowanie przyjęte w Wa i Wn3, odpowiadające septymoli , można uważać za równorzędny wariant. W praktyce zapisany rytm jest tu tylko pewną inspiracją, a jego realizacja powinna być swobodna, gładka i wyrazista emocjonalnie.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Adiustacje Wn

t. 253-254

Utwór: op. 23, Ballada g-moll

Łuk nad sekstolą w A

EZTU

Dłuższy łuk w Wf (→Wn,Wa)

! miniat: wycinek kombinowany Wf1, zakres jak war_11.               EZTU
..

Łuk A dochodzi wyraźnie tylko do ostatniej nuty sekstoli. Mimo to Wf (→Wn,Wa) ma tu dłuższy łuk, co trudno uznać za niedokładność lub dowolność, gdyż podobna różnica występuje w t. 257-258 (por. też zbliżoną sytuację w t. 172-174, a także Chopinowskie poprawki w A w t. 8-19). Traktujemy więc te dłuższe łuki jako skorygowane przez Chopina i podajemy w tekście głównym.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Autentyczne korekty Wf

t. 253

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

ges w ApI, Wf i Wa3

! miniat: wycinek.                TGTU = bemol ges

g w A (→Wn→WfSB,Wa1→Wa2)

Tu bez kliszy 
..

Brak w A i większości wydań  obniżającego g na ges to niewątpliwie pomyłka Chopina. Świadczy o tym ges występujące w ApI (zarówno w partii fortepianu, jak i orkiestry) oraz w partii altówek i fagotu w Wnork (→Wfork). Ponadto znak został dodany, prawdopodobnie przez Chopina, w kore­kcie Wf, ma go też Wa3.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy A , Autentyczne korekty Wf

t. 253

Utwór: op. 49, Fantazja f-moll

Dłuższe  w A (→Wn)

! miniat: wycinek ten takt, bez 4. trioli, tylko pr.r.            EZnieU

Półtaktowe  w Wf (→Wa)

EZTU
..

Tak jak w t. 85, widełki  są w A dłuższe od przeważającej większości znaków w analogicznych taktach, obejmujących pierwszą połowę taktu. Mimo iż w tym przypadku znak obejmuje całą następną triolę, redakcja uważa to za niedokładność (tego typu nonszalancki rozmach jeszcze częściej można zaobserwować w przypadku łuków). W tekście głównym podajemy znak w wersji Wf, zgodnej z jego przedstawioną interpretacją kontekstową.
Podobnie w t. 257.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Zakresy widełek dynamicznych