Wn2
Tekst główny
Atut - Autograf pierwszego Tutti
Wf - Wydanie francuskie
Wf1 - Pierwsze wydanie francuskie
WfD - Egzemplarz Dubois
WfFo - Egzemplarz Forest
WfH - Egzemplarz Hartmann
WfJ - Egzemplarz Jędrzejewiczowej
WfS - Egzemplarz Stirling
Wn - Wydanie niemieckie
Wn1 - Pierwsze wydanie niemieckie
Wn2 - Poprawiony nakład Wn1
Wn2a - Zmieniony nakład Wn2
Wn3 - Drugie wydanie niemieckie
Wa - Wydanie angielskie
Wa1 - Pierwsze wydanie angielskie
Wa2 - Poprawiony nakład Wa1
Wa3 - Zmieniony nakład Wa2
porównaj
  t. 253

Ugrupowanie nut w Wf (→Wn1Wn2)

!!!   miniat: jw.                 EZTU (5 oktaw pr.r. i 4 nuty, wiązanie i łuk l.r.)

Ugrupowanie nut w Wa i Wn3

EZnieU 

Dla grupy 7 ósemek Wf (→Wn,Wa) nie podaje żadnej cyfry określającej jej kształt rytmiczny. Przyjęte w Wf (→Wn1Wn2) rozmieszczenie nut względem l.r. sugeruje następujące ugrupowanie nut: , co współgra z wpisanym w 2. połowie taktu określeniem stretto. Z tego względu zachowujemy tę pisownię w tekście głównym. Wf nie jest jednak pod tym względem całkiem miarodajne, gdyż niejednokrotnie popełniano w nim mniej lub bardziej rażące błędy w tym zakresie (np. w t. 519, cz. II, t. 23, cz. III, t. 475, por. też Nokturn b op. 9 nr 1, t. 73 i 75). Dlatego rozplanowanie przyjęte w Wa i Wn3, odpowiadające septymoli , można uważać za równorzędny wariant. W praktyce zapisany rytm jest tu tylko pewną inspiracją, a jego realizacja powinna być swobodna, gładka i wyrazista emocjonalnie.

Porównaj to miejsce w źródłach »

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa, Adiustacje Wn

notacja: Rytm

Przejdź do tekstu nutowego

.