mUltimate Chopin

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis
Filtrowanie: 
Kategoria
Wszystkie
Niejasności graficzne
Interpretacje merytoryczne
Różnice w źródłach
Adiustacje redakcyjne
Poprawki i zmiany
Informacje źródłowe i stylistyczne
Notacja
Wszystkie
Wysokość
Rytm
Łuki
Artykulacja, akcenty, widełki
Określenia słowne
Pedalizacja
Palcowanie
Ozdobniki
Skróty pisowni i inne
Ważność
Wszystkie
Ważne
Główne
Cofnij Wyczyść

t. 339

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

..

W A i większości wydań nie ma  przywracającego es2. Oczywistego w tym kontekście harmonicznym błędu Chopina (typowego dla niego) dowodzi  w partii fortepianu ApI i partia orkiestry – odpowiedni znak znajduje się w partii 1. klarnetu. Bemol dodano tylko w Wn3.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Przeoczenia odwołania alteracji , Adiustacje Wn , Błędy A

t. 339-340

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

..

W tekście głównym dodajemy znaki ostrzegawcze –  przed es1 w t. 339 i es2 w t. 340 oraz  przed g2 w t. 339. Znaki takie dodawano również w pierwszych wydaniach:

  • w Wa  przed g2 w t. 340,
  • w WfSB  przed es2 i  przed g2 w t. 340,
  • w Wn3  przed es1 w t. 339 i es2 w t. 340.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Adiustacje Wa , Adiustacje Wn , Adiustacje WfSB

t. 339

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

 w Api i A

EZnieU

Bez ozdobnika w Wn (→Wf,Wa)

Tu bez kliszy 
..

Trudno stwierdzić, jak doszło do pominięcia znaku  w wydaniach. Przeoczenie sztycharza byłoby najprawdopodobniejszym wyjaśnieniem – znak w A jest mały i wciśnięty pomiędzy wiązanie a wskazówkę Clarin[etto] – gdyby nie to, że ozdobnika tego nie ma w żadnym źródle partii orkiestry, ani w ApI, ani w Wnork (→Wfork). W tekście głównym podajemy wersję opublikowaną, ponieważ:

  • Chopin mógł usunąć  lub zaakceptować jego brak w Wn1, które przypuszczalnie zostało przez niego skontrolowane.
  • Chopin mógł zaakceptować brak ozdobnika w Wf1, które z całą pewnością było przez niego korygowane (prawdopodobnie zarówno służący mu za podkład egzemplarz Wn1, jak i samo wydanie). Jest to tym bardziej prawdopodobne, że w dwóch poprzednich taktach kompozytor wprowadził istotną zmianę w partii pr.r.

Niewątpliwie autentyczną wersję z ozdobnikiem można traktować jako równorzędny wariant.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy Wn , Adiustacje Wn , Autentyczne korekty Wn

t. 340

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. III

Tylko f w partii solowej w A i Wn2

!!!   miniat: nic                              Oktawa na jednej lasce w dół. Górna nuta normalna (jak TGTU), dolna "orkiestrowa" (jak następne)

Oktawa w partii solowej w Wn1 (→Wf→Wa)

cała oktawa duża, na jednej lasce w dół

Tylko f w partii solowej proponowane przez redakcję

TGTU
..

Włączenie dolnej nuty oktawy (F) do partii solowej to z pewnością następstwo pomyłki sztycharza Wn1 (→Wf→Wa), który wydrukował ją czcionką normalnej wielkości. Do pomyłki przyczynił się również Chopin, stosując uproszczoną, jednogłosową pisownię tej oktawy (inaczej niż w t. 16). Por. t. 30-32.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładności Wn , Adiustacje Wn

t. 340-341

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. III

Akcent długi w A

!!!   miniat: nic.                 TGTU

Bez znaku w Wn1 (→Wf→Wa)

Tu pusta klisza 

Krótki akcent w Wn2
..

Brak akcentu w Wn1 (→Wf→Wa) to niemal na pewno pomyłka – sztycharz przypuszczalnie odczytał ten znak jako łuk przetrzymujący f1. Akcent (krótki) dodano w Wn2, nie pominięto jednak łuku.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy Wn , Adiustacje Wn